Wat maakt werken voor Spoorloos zo bijzonder?

'Bij Spoorloos komt alles waar ik veel plezier aan beleef samen. Het reizen, iets wat ik al sinds m’n achttiende zoveel mogelijk probeer te doen. Dan is het fijn om te werken voor een zeer goed bekeken programma. Zodat alles wat je doet door veel mensen gezien wordt en hopelijk ook gewaardeerd.'

'En, minstens even belangrijk, iets betekenen voor een ander. Het samenbrengen van bloedverwanten die elkaar nog nooit hebben gezien, voelt goed. En ik ben blij dat ik daarin van betekenis kan zijn. Spoorloos is in mijn leven een veel snijdend zwaard waaraan ik me nog nooit bezeerd heb.'

Wat is het meest bijzondere land waar je hebt gefilmd?

'De meest bijzondere ervaring vond ik het filmen in Nepal. Van de adembenemende landing in Kathmandu tot het kotsmisselijke vertrek vanuit diezelfde Nepalese hoofdstad. De reis had alles.'

'Na dagen dichte mist kregen we eindelijk even zicht op de Mount Everest. Een klein kwartiertje om nooit te vergeten. We zagen de begrafenisrituelen op de rivier de Ganges. We luisterden naar Cat Stevens in de oude hippie-bars van Kathmandu.

De zoektocht leverde een zeer bijzonder verhaal op. En tenslotte was er op de laatste avond dat restaurant met die gebakken kip waarmee toch iets mis bleek te zijn. Doodziek terug naar huis. Acht uur vliegen in die toilet-class. Een reis om nooit te vergeten.'

De ontmoeting kun je maar een keer filmen. Weleens bang dat het fout gaat?

'Met de betrokkenen spreek ik altijd af hoe de ontmoeting het beste kan plaatsvinden zodat die ook verantwoord in beeld komt. Maar in de emoties van het moment gaat alles soms anders dan gepland. Iemand neemt de verkeerde route, een ander staat eerder op dan de bedoeling, de omhelzing gebeurt precies op een plek waar de cameraman z’n kont niet kan keren. En dan kan het ook nog ineens gaan regenen.

Maar wat er ook gebeurt, we doen niets over. Zo blijft het spannend voor iedereen. En juist door die spanning loopt het meestal op rolletjes.'