Veertig jaar lang deed Yvonne Keuls vrijwilligerswerk in de jeugdzorg. In een opvangtehuis waar ze werkte leerde ze Gemmetje kennen, een meisje waar ze inmiddels een roman over heeft geschreven. Het boek is een aanklacht tegen de jeugdzorg. Maar wat gaat daar mis?
Al veertig jaar zit Yvonne in de jeugdzorg. "En het verandert totaal niet. Als ik terugkijk naar veertig jaar geleden, dan waren er net zoveel jeugdhulpverleners die om één meisje of jongen cirkelden als nu. Een stuk of dertig. Daar word je toch gek van, als je dertig keer je verhaal moet vertellen? Dan verzinnen ze er ook van alles bij."
Maar wat moet er nou precies veranderen in die jeugdzorg? "Ik ben geen deskundige. Ik dacht: 'ik moet trouw aan mezelf blijven'." Yvonne heeft het leven van Gemmetje precies beschreven zoals het gelopen is. "De ellende, maar ook de lol (...). Je gaat van haar houden. En je gaat gelijk zeggen: ‘dat komt nooit meer goed’."
Inmiddels is Gemmetje overleden. Maar Yvonne geeft als suggestie: "Misschien hadden ze haar moeten inroepen om te vragen hoe het moest. Aan één verhaal, van één meisje, kan ik laten zien hoe het de hele groep is vergaan."
Bekijk hieronder het gesprek
