Als jongeman vluchtte de Eritrese Abraham naar Nederland. Bijna twintig jaar leefde hij hier zonder papieren. Totdat er een ‘engel’ op zijn pad kwam. Daardoor werd hij van niemand weer iemand.

“Een jochie was ik nog, toen ik op mijn negentiende op een toeristenvisum naar Nederland kwam om mijn zus te bezoeken. Het was een waar paradijs voor mij hier, alles was zo anders. Ik weet nog goed hoe ik vol verbijstering naar al die lichten langs de snelweg keek. Zo mooi. Van thuis kende ik alleen maar het maanlicht het donker. Ik voelde gelijk ook hoe heerlijk het was om in vrijheid te kunnen leven, ongeacht je geloof.

Voordat ik hier kwam, had ik al tientallen verzoeken ingediend om naar de VS en Canada te kunnen gaan. Daar begon mijn jarenlange oefening in wachten, ha ha. Toen ik uiteindelijk in Nederland terecht kwam, bleek dat ik nog meer geduld moest hebben. Het duurde twintig jaar voordat ik een verblijfsvergunning kreeg.

Het was een waar paradijs voor mij hier

Zonder papieren ging ik hier van plek naar plek. Soms vergat ik even dat ik illegaal was, als ik met lieve mensen samen was, maar daarna kwam dat machteloze gevoel weer terug. Op een gegeven moment moest ik naar de Rotterdamse bajesboot voor uitgeprocedeerden. Met duizend anderen zaten we daar, afkomstig van over de hele wereld. Eerst noemde ik het de ark van Noach, maar het was meer een soort Titanic. De boot was een hel. Ik probeerde veel ruzies te sussen, maar ook ik vloog wel eens uit de bocht.

Serenade van stef
Serenade van Stef

Op een gegeven moment kwam ik weer op straat te staan. Ik had geen slaapplek en sliep die nacht bij een opvangplek tussen de junkies. Overdag kon ik mijn tijd doorbrengen in de Rotterdamse Pauluskerk. Al gauw werd ik daar vrijwilliger; ik deelde brood uit, schonk koffie en hielp met schoonmaken. Dat gaf mij een heel prettig gevoel. Ik hoorde weer ergens bij. Wat me daarnaast op de been hield, was mijn overtuiging dat ik niet naar het nu maar naar de toekomst moest kijken. Ik moest geen haast hebben, zei ik tegen mezelf. Ik dacht steeds: de laatsten zullen de eersten zijn.

Ik sliep die nacht tussen de junkies

Het illegaal zijn was ondanks die gedachte niet makkelijk. Ik ging elke nacht slapen met idee: wanneer word ik weer opgepakt? En toen, vijf jaar geleden, gebeurde het onverwachte. Een jurist die als vrijwilliger aan de Pauluswerk was verbonden nam mijn zaak op zich en haar lukte het deze keer wel. In 2016 kreeg ik een tijdelijke verblijfsvergunning. Toen ik het hoorde viel ik op de grond. Zij was een engel!

Mijn leven is sindsdien volledig omgeslagen. Ik kreeg een eigen huis, een veilige plek. Ik vond hier en daar wat werk en bleef als vrijwilliger verbonden aan de Pauluskerk. Ik ben heel erg geïnteresseerd in mensen en kan hier doen waar ik goed in ben: luisteren, aandacht geven. De bezoekers komen hier niet voor niets natuurlijk. Wat zij voelen, voelde ik zelf ook.

Serenade van stef
Serenade van Stef

Ik heb mijn leven nog niet helemaal op de rit, ik heb veel tijd voor mezelf nodig om alles op orde te kunnen blijven houden. Sinds eind 2020 is mijn tijdelijke verblijfsvergunning omgezet in een permanente. En juist rond die tijd kwam Stef Bos op mijn pad. Het is niet te geloven dat hij in mijn levensverhaal was geïnteresseerd. Ik vind het een lot uit de loterij.

Het lied dat hij maakte gaat precies over alles wat ik heb doorgemaakt; van het helemaal niets hebben tot het opnieuw geboren worden. Door mijn verblijfsvergunning en door het lied van Stef ben ik van niemand weer iemand geworden.’

Beluister hier de serenade: 

Over Kansfonds

Serenade van Stef wordt gemaakt in samenwerking met Kansfonds. Kansfonds richt zich op de meest kwetsbare mensen in onze samenleving en helpt waar niemand anders dat doet of durft. Ze steunen lokale initiatieven, bieden een vangnet en zoeken een oplossing voor de oorzaken die de problemen in stand houden. Belangrijke aandachtsgebieden zijn de zorg voor dak- en thuisloze jongeren en steun aan inloophuizen.