Drie psychoses heeft ze gehad. Catharina omschrijft ze als een ‘crash van je harde schijf’. Maar naast akelige gevoelens riepen ze ook heel veel creativiteit op. En ontdekte ze dat ze die heel goed kwijt kan in de fotografie.
“Mijn leven is nu aardig stabiel. Twintig jaar geleden was dat wel anders. Toen werd de kiem voor mijn eerste psychose gelegd. Ik raakte in de ban van een narcistische man en dat liep helemaal uit de hand. In die periode begon ik mezelf te fotograferen. Bij de twee psychoses die er in de loop van de jaren nog op volgden, deed ik dat opnieuw. Ongelooflijk was het hoeveel creativiteit er in mij naar boven borrelde. Het was alsof mijn zintuigen volledig openstonden. Ik heb er uiteindelijk een autobiografisch fotoboek van gemaakt. Na mijn derde psychose besloot ik in mijn werk het roer om te gooien en begon ik met een opleiding aan de fotovakschool.
Mijn broer legde mijn ideeën vast toen ik dat zelf nog niet kon.
Naast humor en zelfspot houdt fotografie mij op de been. Net als de onvoorwaardelijke liefde van mijn omgeving. Zo hielpen mijn vader en mijn broer mij vanaf het begin met het fotograferen. Van mijn vader, die inmiddels is overleden, kreeg ik mijn eerste camera. En mijn broer legde mijn ideeën vast toen ik dat zelf nog niet kon.
De foto’s waren mijn manier van communiceren. Blijkbaar is dat een oerdrang in mij: als mijn hele wereld vergaat, ga ik fotograferen omdat ik dan op dat moment geen andere manier heb om mezelf te uiten. Het is echt heel mooi dat ik daar zo in gesteund werd. Mijn ouders waren er altijd en onvoorwaardelijk voor mij, hoe ik er ook aan toe was. Tijdens de opnames voor het lied van Stef is mijn moeder ook meegegaan. Ik vond het heel spannend wat ze ervan vond dat ik mezelf op deze manier aan een groter publiek laat zien, maar ze steunt me door dik en dun.
Jarenlang ben ik bezig geweest om mijn psychoses te kunnen verklaren. Soms zakte het naar de achtergrond en dan weer kwam het in stresssituaties naar voren. Pas na de derde psychose vond ik de juiste hulp en vallen dingen meer op zijn plek. Ik denk dat ik nu eindelijk de angel uit het opgelopen trauma heb, maar het zal altijd spannend blijven of er niet nog een volgende psychose op de loer ligt.
Mijn vriend heeft het twee keer met mij meegemaakt. Hij is het tegenovergestelde van de narcistische man; betrouwbaar en oprecht. Maar in die periodes was het wel heel heftig voor hem. Dan kwam het spook uit mijn verleden terug. Dat Stef in zijn lied ervoor koos om over die onvoorwaardelijke liefde van mijn vriend te zingen, trof me zeer. Ik heb om me heen ook wel andere voorbeelden gezien, het is heel pittig en niet vanzelfsprekend dat een relatie zoiets overleeft.
Het was best spannend om mee te doen aan dit programma, maar wat voel ik me hierdoor gezien. Het helpt mij enorm bij het op een positieve manier verwerken van een trauma. Ik hoop dat mijn verhaal bijdraagt aan het doorbreken van een stigma en ook aandacht genereert voor de mogelijke ernstige gevolgen van narcistische mishandeling.
Van tevoren had ik gedacht dat ik emotioneler zou zijn bij de ontmoeting met Stef en de opnames van het lied. Mijn mascara had ik dan ook maar thuisgelaten. Maar het was vooral overweldigend. Inmiddels heb ik het al heel vaak geluisterd. Ik zing en dans mee, heb het mijn kinderen laten horen. Het is helemaal eigen geworden. Met deze ervaring durf ik weer een stukje meer mezelf te zijn. Wat een waanzinnig cadeau!”
Beluister hier de serenade voor Catharina:
Deze aflevering gemist, of nog eens terugkijken?
Over Kansfonds
Serenade van Stef wordt gemaakt in samenwerking met Kansfonds. Kansfonds richt zich op de meest kwetsbare mensen in onze samenleving en helpt waar niemand anders dat doet of durft. Ze steunen lokale initiatieven, bieden een vangnet en zoeken een oplossing voor de oorzaken die de problemen in stand houden. Belangrijke aandachtsgebieden zijn de zorg voor dak- en thuisloze jongeren en steun aan inloophuizen.
