De meeste mensen doen er alles aan om zich maar niet eenzaam te voelen. Arita Baaijens niet. Zij gooide haar leven compleet om, en zocht de eenzaamheid juist bewust op. In de nieuwe aflevering van Jacobine op 2 vertelt ze waarom.

Arita Baaijens leefde haar leven zoals vele anderen. Geheel volgens het boekje ging ze studeren, werken en zich settelen. Na een aantal jaar als bioloog gewerkt te hebben, gooide ze het roer echter volledig om en besloot ze een innerlijk verlangen te beantwoorden dat er al jaren was. En dat verlangen bracht haar naar de Egyptische woestijn.

Baaijens had al jaren de behoefte om door de Egyptische woestijn te trekken. Waar die behoefte vandaan kwam, dat wist ze niet. Maar ze besloot haar hart te volgen en gaf haar baan en vertrouwde leven in Nederland op. Ze vertrok naar Egypte, leerde Arabisch te spreken en kocht een karavaan kamelen. Hiermee trok ze de ruige woestijn in. ‘Ik belandde in een sprookjeswereld. Een keiharde sprookjeswereld, dat wel. Maar om maandenlang met je kamelen op zo’n plek te zijn, dat is geweldig.’

Jacobine op 2
Arita Baaijens

In eerste instantie was de reis eenmalig, maar eenmaal daar beviel het zo goed dat Arita elke winter terugkeerde. ‘Het alleen zijn in de woestijn zat als een oude jas, hoe hard het leven er ook was.’

De Egyptische woestijn gaf haar een ervaring die ze in Nederland nooit heeft kunnen vinden: ze werd totaal op zichzelf teruggeworpen. ‘Ik wilde uitvogelen waar het leven écht over gaat, en wie je bent als niemand je bevestiging geeft.’

Deze zelfgezochte eenzaamheid veranderde haar kijk op het leven compleet. ‘Ik kwam er bijvoorbeeld achter dat je daar helemaal geen identiteit hebt, want er is niemand die jou bevestiging biedt voor wie je bent. Je moet psychisch heel sterk in je schoenen staan om dat aan te kunnen.’

Het alleen zijn in de woestijn zat als een oude jas

Arita Baaijens mag de eenzaamheid dan wel zelf opgezocht hebben, makkelijk is het niet altijd voor haar geweest. Maar ze leerde de angst voor het onbekende juist om te zetten in een positieve kracht. ‘Ik heb momenten gehad dat ik werd losgerukt van alles wat ik kende, dat ik alles even niet meer wist. Maar je hebt op zo’n moment alleen jezelf, dus je moet wel elke dag opstaan en door blijven lopen.’