Ik plofte neer, keek in het gezicht van Joe Biden en hoorde hem trouw zweren, aan zijn land, aan zijn volk en aan God. Met zijn hand op de Bijbel. Het was de apotheose van een levenslange tocht door de diepste dalen van het leven die hem hadden geleerd dat hij zelf niets te vertellen heeft en dat deze dag van zijn inauguratie een geschenk van God is.

Ik word met het schrijden der jaren steeds sentimenteler en moest gewoon huilen, op de bank voor de televisie. Sterker nog, ik heb geklapt voor deze Joe Biden en voor zijn vice-president Kamala Harris. Ze hebben het niet gehoord, maar ik denk zomaar dat ik niet de enige was.

Op dat moment kreeg ik een sms’je van Eva Jinek. Ze schreef me dat ze met tranen in haar ogen naar televisie zat te kijken en dat ze diep ontroerd was door Joe Biden. Ze moest op dat moment aan mij denken, voegde ze er aan toe. Ik wist direct waarom ze dat schreef. Joe Biden is de tweede katholieke president in de geschiedenis van de VS. En Eva Jinek weet als geen ander dat ik graag katholiek ben en van geschiedenis hou.

Ik antwoordde haar dat ik tijdens zijn eerste speech als president aan Dorothy Day moest denken, een bijzondere vrouw die door Paus Franciscus een heilige is genoemd. Deze vrouw heeft in de VS geleefd en gevochten voor de rechten van vrouwen, armen en migranten. Ze had daar alles voor over, want ze belandde meer dan eens in de gevangenis. Dat gevecht resulteerde uiteindelijk in een katholieke krant die ook 40 jaar na haar dood nog steeds een landelijke beweging is voor mensen in armoede.

Want in de arme herkende deze Dorothy Day de figuur van Christus. Daarom droomde ze van vrede en gelijkheid in haar land. Zoals Joe Biden dat nu ook doet. Ik hoop en geloof dat deze Dorothy Day vanuit de hemel Joe Biden een handje helpt om Amerika weer een ziel te geven.