De oudste inwoner van de gemeente Meierijstad, de oudste Brabander, de oudste zuster van Nederland. Ze is het allemaal, Marcelliana van den Boomen. Op de eerste dag van februari bereikte ze de gezegende leeftijd van 107 jaar.
Ze woont in het moederhuis van haar congregatie in Schijndel, deze zuster Marcelliana. Als ik met haar overste zuster Agnes Vos een dag later door de gangen van het klooster loop, gaan we eerst langs bij de kapel. Want daar is zuster Marcelliana het liefst. Ze ziet slecht, ze is bijna doof en ze kan niet meer zelfstandig lopen. Ze zou zich opgesloten moeten voelen, maar maakt niet de indruk dat ze in een isolement verkeert. De reden is eenvoudig, ze bidt graag. Dat doet ze hardop met woorden die ze uit haar hoofd kent en die ze haar hele leven met zich meedraagt. Als moeder overste de eeuweling zoekt, gaat ze altijd eerst richting de kapel. En meestal is de stem van zuster Marcelliana van verre te horen.
Een biddende mens is nooit alleen, komt thuis bij Onze Lieve Heer en is in God verbonden met alle mensen die bidden
Dit keer is ze er niet. Daarom laat moeder overste een filmpje zien van de dag daarvoor, haar verjaardag. Zuster Marcelliana zit in haar rolstoel, met ballonnen om haar heen. Ze richt zich tot de camera en vindt het maar niets dat de kapel helemaal leeg is. Want er moet gebeden worden, vindt ze.
Deze 107-jarige zuster van liefde die haar hele leven in de keuken van het ziekenhuis van Geldrop heeft gewerkt is nog helemaal bij de les. Want bidden helpt, zegt ze. Een biddende mens is nooit alleen, komt thuis bij Onze Lieve Heer en is in God verbonden met alle mensen die op dat moment ook bidden. In die zin is deze eeuweling zuster Marcelliana een voorbeeld voor ons allemaal, zeker nu de avondklok nog even voortduurt. Ze koestert iedere dag, ook al kan ze bijna niets.
We vinden haar tenslotte in de gang bij haar kamer. Als zuster Marcelliana moeder overste ziet, vraagt ze om een kruisje. Dat tekent zuster Agnes Vos op haar voorhoofd. Amen, hoor ik de 107-jarige zuster zeggen. Ik ben ontroerd want zuster Marcelliana leeft voor wat op Aswoensdag veel vaker gebeurt: ze beseft dat ze sterfelijk is en weet zich tegelijk verbonden met de Eeuwige God.
