Ik twijfelde. Maar zij hield aan omdat ze het verhaal van ouderen over het voetlicht wilde brengen. Ze voelde het als haar missie om in de wereld van verpleeghuizen en zorgcentra de stem van ouderen te vertolken die op afstand leven en zich vaak in groot isolement bevinden.

Ik kende haar niet, had nog nooit van haar bestaan gehoord en wist totaal niet wat nou precies haar rol was in de coronacrisis. Daar kwam ik heel snel achter toen ik haar later opzocht in Berlicum, haar woonplaats. Ze luistert naar de naam van Lyan de Roos-Römkens en ze werkt als specialist ouderenzorg in de regio van Veghel, Sint-Oedenrode, Uden en Oss. Ze zal nooit de dag van 7 maart 2020 vergeten. Want dat was het moment dat ze de eerste zieke patiënt testte in gemeente De Meierijstad. Het ging om een vrouw van 99 jaar die geen carnaval had gevierd en ook niet was gaan skiën. Maar het was foute boel, want een dag later hoorde ze op zondagavond 8 maart dat deze vrouw positief was. De rest is pijnlijke geschiedenis want de eerste golf spoelde over Brabant en niet veel later over heel Nederland heen.

Deze ouderenarts zag mensen sterven, troostte families die geen afscheid hadden kunnen nemen, vocht voor ouderen en gaf hun een stem in haar dagboek. Want als ze ’s nachts van alle ellende niet kon slapen, dan schreef ze de verhalen van ouderen op, als een hartenkreet om hen nabij te zijn. Haar inspanningen werden gezien, want deze Lyan de Roos-Römkens was op woensdag 6 januari in Veghel de derde uitverkorene in Nederland die gevaccineerd werd. Ze was even landelijk nieuws, haalde kranten en talkshows, maar is op haar best als ze klaarstaat voor ouderen en deze gedachten opschrijft:

Anderhalve meter
is een afstand van niks
Dat is
mijn armen wijd
En toch door
die anderhalve meter
ben ik jou een beetje kwijt

Meer inspiratie vind je hier