Zanger Danny de Munk leeft een maand lang met slechts 100 dingen. Een lastige challenge, maar hij doet het niet voor zichzelf. Hij leeft nog steeds in een verwarmd huis en na een maand komen zijn spullen weer terug. Dat is bij mensen als Damian niet het geval: hij is zelfs een tijdje dakloos geweest. En om aandacht te vragen voor mensen als Damian, mensen die in Nederland steun nodig hebben van Cordaid, besloot het gezin De Munk mee te doen. 

Damian

Damian is opgegroeid zonder vader. “Mijn moeder heeft haar best gedaan. Er was altijd eten en ze werkte keihard,” begint Damian zijn verhaal. “Maar op een gegeven moment kreeg ik een stiefvader. Dat was een onprettige man.”

“Hij was agressief naar mij toe en toen ik in de pubertijd kwam pikte ik dat niet meer. Ik was een jaar of 14, 15 en wilde er niet meer voor wegrennen. Ik werd zelf ook agressief rond die leeftijd. Daarnaast ging ik steeds meer op straat hangen en blowen. Uiteindelijk ben ik in een gesloten jeugdinrichting terecht gekomen.”

Niet meer welkom

Als Damian 18 wordt, valt de jeugdzorg weg. Hij komt in een resocialisatie terecht en gezamenlijk besluiten ze dat hij weer bij zijn moeder gaat wonen. “Er werd alleen niet echt naar de thuissituatie gekeken. Het ging al snel weer mis.” Damian raakt verslaafd aan medicatie. De combinatie met de eerdere agressieproblemen zorgt ervoor dat Damian een appje van zijn moeder krijgt: ‘Je bent hier niet meer welkom’.

“De grond zakt onder je voeten vandaan. Je staat in één klap op de bodem van de put,” vertelt Damian openhartig. “Ik heb de eerste nacht bij een vriend geslapen. De volgende ochtend ben ik naar het jongerenloket van de gemeente gegaan. Maar er was geen plek in de nachtopvang, dus moest ik de volgende dag om half 9 weer terugkomen.”

Damian zwerft door de stad en slaapt op de gekste plekken. “Ik heb bijvoorbeeld op het dak van de V&D geslapen. Dan trok ik mijn winterjas aan om daarin te slapen. Op Rotterdam Centraal mag je niet slapen. Dus daar moet je je ogen openhouden, rechtop blijven zitten en proberen wakker te blijven.”

Veldwerker

Wanneer Damian voor de zoveelste keer wordt weggestuurd bij het jongerenloket, komt hij een veldwerker van het project OPstap tegen. “Dat waren twee best wel grote jongens, ik was best een beetje geïntimideerd. Maar zij hebben me toen bij een afkickkliniek aangemeld. Daar werd ik later door gedragsproblemen weer weggestuurd, maar toen was er wel plaats in de nachtopvang.”

Piano spelen

Via de nachtopvang komt Damian in een begeleid wonen project terecht. Daar leert hij een nieuwe passie kennen: piano spelen. Hij leert zichzelf een paar nummers aan en zijn talent wordt gezien. “We organiseerden met de dagbesteding een bingoavond voor ouderen. Toen zei een begeleider tegen mij: ‘Ga piano voor ze spelen’.  Dat deed ik en ze vonden het fantastisch! Er kwam zelfs een vrouw naar me toe die me vroeg om mee te doen met een talentenjacht.”

Damian neemt plaats achter de piano, maar voelt ineens de zenuwen. “Ik voelde me handen helemaal verstijven. Het was toch een stuk spannender dan ik dacht! Toch lukte het, op een paar kleine foutjes na. Na mij kwamen nog een paar goede acts, dus ik hoopte op de derde plek.”

Geheel tegen zijn eigen verwachting en hoop in, wint Damian de talentenjacht. “Dat was wel een startpunt van mijn carrière. Ik wil het podium op, ik wil mensen blij maken. Ik kreeg ineens betaalde optredens en mensen wilden me zien. Toen ben ik – na een maandje flink afkicken – met de drugs gestopt.”

Rooskleurige toekomst

Damian stroomt uit het begeleid wonen traject met een huis. Dankzij Cordaid en het project OPstap kan hij weer dromen van een rooskleurige toekomst. “Ik werk nu als kwaliteitsadviseur, omdat ik ervaringsdeskundige ben. Ik heb uiteenlopende taken als locatiebezoeken, gesprekken met jongeren, adviseren aan managers… Daarnaast doe ik elke maandag vrijwilligerswerk met dak- en thuisloze jongeren. De ene week lunchen we gemeenschappelijk, de andere week doen we een avondactiviteit als paintball, boksen, bootcamp, dat soort dingen.”

Nu hij zijn leven weer op de rit heeft, kijkt Damian met dankbaarheid terug op het traject van OPstap. “Ik ben problemen gaan zien als uitdagingen. En ik hou wel van uitdagingen, niet van problemen. Ik ben de mensen echt dankbaar die mij hebben geïnspireerd. Ik hoop dat ik dat ooit ook voor anderen kan doen. Dat lijkt me heel gaaf.”

'100 dingen' is een productie van I Care Producties, mede mogelijk gemaakt door Cordaid. Cordaid zet zich in voor een menswaardig bestaan voor iedereen, dichtbij en ver weg.