De huidige kledingindustrie is verantwoordelijk voor 8 procent van de totale uitstoot van broeikasgassen. Dat wordt in de toekomst alleen maar meer. Naast de uitstoot van broeikasgassen is de kledingindustrie groot waterverbruiker: de hoeveelheid water die wordt verbruikt om winkels van kleding te voorzien is genoeg om jaarlijks 32 miljoen (ja, je leest het goed!) olympische zwembaden te vullen. 

Daar komt bij dat veel kleding wordt geverfd. En het kleuren van kleding is de één na grootste boosdoener als het gaat om watervervuiling wereldwijd. Mocht je al geschrokken zijn van deze cijfers, het gaat nog iets verder. In 2030 zal de massaproductie van kleding naar schatting goed zijn voor 148 miljoen ton aan afval.

Bewustwording

Om meer bewustzijn te creëren werd in 2018 voor het eerst 'Slow Fashion Season' georganiseerd. Ruim tweeduizend mensen deden mee en kochten drie maanden lang geen nieuwe kleren. Het doel voor 2019: tienduizend deelnemers. En, dát doel werd ruimschoots behaald: 14.478 mensen hebben zich aangemeld en kopen in juli, augustus en september géén nieuwe kleding. Niks, noppes, nada.. Wij zijn benieuwd hoe het de deelnemers bevalt en spraken drie jonge mensen die meedoen. Houden ze het vol?

Fleur van den Wall Bake, 30 jaar, houdt een blog bij over duurzaamheid: "Ik hoop dat mensen de uitdaging aan willen gaan"

"Ik probeer zo duurzaam mogelijk te leven, dat wil zeggen binnen de draagkracht van de aarde. Uit onderzoek van Babette Porcelijn blijkt dat onze spullen de grootste impact op het milieu hebben, daarom probeer ik zoveel mogelijk tweedehands te kopen.

Dat doe ik dus ook met kleding, ik koop al ongeveer een jaar geen nieuwe kledingstukken. Daarom was het ook niet zo’n probleem om mee te doen aan deze actie. Wat ik wel heel belangrijk vind, is om de boodschap te verspreiden. Om anderen te stimuleren om ook mee te doen, voor wie het nog wél een grote uitdaging is."

Verslaafd

"Mensen zijn verslaafd aan het kopen van kleding. Ik heb weleens gelezen dat we ongeveer vier uur blij zijn met een nieuwe aankoop. De high die je ervan krijgt, is er na één keer dragen al af, dan is het alweer een 'normaal' ding in de kast. Ik wil mensen inspireren om daar anders naar te kijken, dat wanneer we iets 'moeten hebben' eerst nagaan 'heb ik dit echt nodig?'"

"Er heerst een idee dat duurzaam leven samenhangt met 'ik mag niks meer'. Dat is niet zo. Het is goed om je te realiseren dat leven met minder ook veel rust geeft. Ik heb nu minder nodig en verlang meer naar ervaringen en creativiteit. Dat vind ik veel waardevoller. Niemand op de wereld denkt op zijn sterfbed 'ik ben zo blij met de nieuwe iPhone die ik op mijn 21ste kocht'. 

Ik denk dat we het onszelf hebben aangepraat dat duurzaamheid samengaat met 'niks meer mogen'. Je krijgt meer ruimte en rust als je het met iets minder doet. Het één is niet slecht, het ander is alleen fijner voor je, maar daar moet je eerst zelf achter komen."

Marco Visscher, 29 jaar, werkzaam als online creative: "Ik ben echt niet heilig en dat ga ik ook nooit worden"

Marco werd door een vriendin getipt over 'Slow Fashion Season', nu doet hij mee. "Ik dacht 'dit klinkt als iets simpels, maar wel goed om te doen'. Ik weet nog niet zo lang dat het zó veel water kost om kleding te maken. Ik was altijd van het 'even snel online bestellen', zonder er eigenlijk over na te denken. Zélfs altijd net iets meer bestellen dan nodig, want 'ik kan het altijd nog terugsturen'. Uiteindelijk stuur ik het dan toch niet terug en blijft het in de kast liggen. Dus ik ben echt niet heilig en dat ga ik ook nooit worden."

"Een paar weken eerder ben ik helemaal 'Marie Kondo' op mijn kast gegaan, 'wat heb ik eigenlijk allemaal in mijn kast hangen? Wat wil ik houden en wat niet?' Dat gaf super veel voldoening. Alle kleding die ik nu heb, wil ik ook echt houden."

Niet afwachten

"Ik heb altijd van dit soort uitdagingen nodig. Niet persé om mijn hele leven om te gooien, maar wel om bewuster met dingen bezig te zijn. Van vrienden hoor ik weleens: 'Die kleding is nu toch al gemaakt, dan kun je het net zo goed kopen!'. Maar als we er met zoveel mensen voor kiezen om minder te kopen, verandert de situatie misschien niet direct, maar werken we wel aan een nieuwe 'standaard'. Als we blijven afwachten totdat winkelketens minder gaan produceren, kunnen we lang wachten."

"Eigenlijk is het niet normaal hoeveel kleding we kunnen kopen. Alles heeft een prijs, en die betaal je niet alleen aan de kassa. We verpesten de wereld, en daar wordt niet genoeg tegen gedaan. Als we nú anders gaan leven met zijn allen, dan bestaat er een kans dat we kunnen overleven. Nu gaat het nog om minderen, straks is het er gewoon niet meer. Dan breekt de paniek uit."

Wees niet te streng

Een tip voor mensen die net als hijzelf ergens willen beginnen maar niet goed weten hoe? "Kijk in je kast wat je al allemaal hebt en wat je wilt houden. Als je dan iets nieuws wilt kopen, vraag je dan af of je het echt nodig hebt. Maar wees ook niet té hard voor jezelf. Het is een beetje zoals stoppen met roken, als je er per ongeluk weer één opsteekt, betekent dat niet dat alles voor niks is geweest. Als je toch een keer iets nieuws koopt, hoef je niet meteen in oude patronen terug te vallen.''

Mirjam Hart, 36 jaar, moeder van drie kinderen en runt haar eigen website: "Waarom laat ik andere moeders onder zulke omstandigheden werken?"

Ruim een jaar geleden besloot Mirjam om alleen nog duurzame mode te kopen. "Ik heb zelf jarenlang in twee winkels gewerkt waar we mode verkochten. Ik kocht héél veel kleding. Ik heb nog steeds een goedgevulde kast, maar nu voornamelijk tweedehands. Daarvoor kocht heel veel bij grote en voordelige modeketens. Tot  ik een aantal documentaires zag en de slechte verhalen hoorde over fast fashion.

Een dubbel gevoel

Ik heb zelf drie kinderen thuis en besefte ineens: 'Waarom laat ik andere moeders van kleine kinderen onder zulke erbarmelijke omstandigheden werken, zodat ik weer iets goedkoops in de kast heb hangen dat ik twee keer draag?' Dat voelde heel dubbel."

"Mijn zoon van 13 is ook een grote motivatie, hij is heel erg met mode bezig. Met hem heb ik bijvoorbeeld de documentaire 'The True Cost' gekeken. We hebben nu ook regels gemaakt over zijn kleedgeld. Als hij iets koopt wat duurzaam is, van biologisch katoen, een fair trade merk of tweedehands, betalen wij de helft. Op die manier probeer ik hem bewust te maken. En het lijkt te werken. Hij heeft zijn vrienden nu ook gezegd: 'Als je dingen via Marktplaats koopt dan kun je veel meer kopen!' Dat is een  positief effect, dat vind ik leuk om te zien!"

"Mensen roepen soms 'Ik ben een paar keer naar de kringloop geweest en ik zag alleen maar troep', maar dan ben je bij de verkeerde. Kijk naar kwaliteit, er hangen soms mooie katoenen stukken, of zelfs zijden. En, wat ook helpt is om op tweedehandssites een zoekopdracht uit te zetten, dan krijg je steeds een mailtje als er iets is geplaatst dat voldoet aan je eisen."

Emotie-koper

"Als ik niet lekker in mijn vel zit, ben ik geneigd om iets 'moois' voor mezelf te kopen. Daar sta ik tegenwoordig vaker bij stil, 'waarom wil ik dit eigenlijk?'. Als ik nu dan toch naar de stad ga, dan sta ik voor het rek en denk ik: 'wil ik dit echt zo graag? Of is het alleen omdat ik nu even niet zo blij ben?'"

Wat Mirjam na de actie gaat doen? "Ik heb wel echt een nieuwe panty nodig, die ga ik niet tweedehands kopen dus als september straks voorbij is dan is dat het eerste wat ik koop, maar wel duurzaam!"

Wat nu?

Is dit een pleidooi om alle fast fashion ketens volledig te boycotten? Absoluut niet, maar iedere stap is er één en alle beetjes helpen. Wie weet denk je volgende keer wanneer je door de winkel struint terug aan dit artikel en laat je die nieuwe broek toch aan je voorbij gaan. Want wees eerlijk, heb je het écht nodig?