'Ik heb gevonden wat ik niet wist'

Op driejarige leeftijd wordt Ivan vanuit Colombia geadopteerd en komt hij terecht in een Nederlands gezin. Als tiener komt hij meer en meer tot de ontdekking dat hij anders is dan zijn adoptieouders en wordt hij nieuwsgierig naar zijn afkomst. De nieuwsgierigheid ontwikkelt zich tot een diep verlangen om zijn biologische moeder te vinden.

Op zoek naar herkenning

Ivan groeit op in Nederland met adoptiezusje Maria. Een leuke jeugd, met goed contact met zijn adoptieouders en Maria. “Ze voelen alle drie echt als familie voor mij. In die zin was ik nooit op zoek naar familie omdat ik iets miste”. Wel was Ivan altijd nieuwsgierig naar zijn biologische familie. “De bladzijdes die niet bekend zijn, daar wilde ik van weten”. Op zijn veertiende, levende in een witte omgeving, begint ook de behoefte aan herkenning. “Ik vroeg me steeds vaker af, waar lijk ik op?”.

Toen de zoektocht naar zijn moeder niet succesvol bleek, liet Ivan het rusten. Als Ivan zijn moeder wél zou vinden, zou dit via een DNA- match in een database moeten zijn. Toen dit niet gebeurde, wist Ivan het een plekje te geven. “Ik gaf het aan God, ik kon er zelf niets meer aan veranderen”.

Een moment van samenkomen

Ivan’s DNA in een database leidt niet tot een match met zijn moeder, maar wel naar zijn halfbroer Fernando, die ook uit Colombia is geadopteerd en in Zweden woont. Ivan zit in een hotel op Bali als het eerste berichtje van Fernando binnenkomt. Toevallig hetzelfde hotel waar Ivan een paar jaar geleden de Spoorloos-uitzending bekeek over zijn zusje Maria. “Dingen kwamen heel gek bij elkaar”.

Ivan is zo geschrokken van het onverwachte bericht van Fernando dat hij niet direct reageert. “Ik wilde het wel maar ik wist niet wat er daarna zou gebeuren, dus stelde ik het uit”. Ivan is zich bewust van de mogelijkheid dat ze mogelijk niet goed met elkaar kunnen opschieten, ondanks dat ze familie zijn. “Qua DNA ben je aan elkaar gelinkt, maar dat hoeft niet te zeggen dat je elkaar aardig vindt”. Maar als Ivan uiteindelijk toch contact opneemt, voelt hij bij het eerste gesprek al een klik en een broederlijke band bloeit op.

'We hebben het 35 jaar zonder elkaar gedaan, dus we proberen elkaar ook niet te veranderen'

Verschillen maken gelijk

Twee maanden na het uitwisselen van de eerste berichten, vertrekt Ivan samen met Spoorloos naar Zweden om Fernando te ontmoeten. “We lijken op elkaar, maar zijn ook verschillend”. Fernando is ouder en stelt zich vaak op als oudere, beschermende broer. “Je gaat met elkaar om zoals je met familie omgaat, en dat ben je ook, maar je kent elkaar nog helemaal niet. Dus we zijn nog steeds bezig elkaar te leren kennen”. Niet alleen zien ze elkaars verschillen, ze accepteren die ook. “We hebben het 35 jaar zonder elkaar gedaan, dus we proberen elkaar ook niet te veranderen”.

'Ik heb een stuk meer rust gekregen. Een deel van de bladzijdes zijn ingekleurd'

Jezelf vinden

Enthousiast vertelt Ivan dat hij Fernando nog drie à vier keer in de week spreekt. Ook zoeken ze elkaar over en weer regelmatig op. Het ontmoeten van Fernando en de ontwikkeling van hun band laat een blijvend verlangen naar meer achter. “Omdat we elkaar hebben gevonden, willen we weten welke familie we nog meer kunnen vinden”. Ivan’s contact met Fernando heeft beiden veel gebracht. “Doordat wij elkaar hebben leren kennen, heb ik ook een deel van mezelf gevonden. Ik heb een stuk meer rust gekregen. Een deel van de bladzijdes zijn ingekleurd”. De herkenning waar Ivan als 14-jarige naar zocht, is deels gevonden in zijn relatie met Fernando. “Ik heb gevonden wat ik niet wist”.

Met behulp van stamboomonderzoek en nog meer DNA-testen is Spoorloos verder op zoek gegaan naar familie van Ivan. Of dat tot meer familie leidt, kunt u zien in onze serie van komend najaar.