Roy is oorlogsveteraan. Hij raakte door een zelfmoordaanslag zwaargewond en kon daardoor niet langer zijn werk als militair uitvoeren. Roy: “Gelukkig kan ik nog wel mijn steentje bijdragen door te helpen met de identificering van de evacuees die asiel aanvragen.” Hij werd in juli door de Nederlandse regering gevraagd tijd vrij te maken voor deze taak. Eén van de mensen die Roy geholpen heeft is tolk S. en zijn gezin. S: “We hebben zoveel te danken aan Roy, voor mijn zoontje is hij een echte held. Hij kan niet wachten om de tekening die hij van Roy heeft gemaakt aan hem te geven als ze hem binnenkort voor het eerst zien.”  Samen met zijn zoon, twee dochters en vrouw kon hij via de ‘riool-route’ veilig op het luchthaventerrein komen. 

Cordaidmedewerker Anne was drie dagen voor de val van Kabul nog in Afghanistan. Ze zette zich in voor vrouwenrechten. Met pijn in haar hart moest ze haar Afghaanse collega’s achterlaten en verwachtte ze lang niet te zien. “Maar nog geen twee weken later waren ze toch hier. Twaalf van mijn collega’s die we met veel moeite deze kant op hebben kunnen krijgen.” Anne maakt zich grote zorgen over de vrouwen die achterbleven.

De wereld van de Afghanen in korte tijd totaal veranderd. Ze zijn veilig, maar hebben geen werk of kunnen niet naar school en hebben vrienden en familie achtergelaten. Personal trainer Jeroen van Gisbergen probeert met zijn looptrainingen een beetje stress en verveling weg te nemen. “Ik neem, samen met een groep vrijwilligers, drie maal per week Afghaanse evacuees mee voor een hardlooptraining in de bossen van Heumensoord. We begonnen met alleen mannelijke evacuees, maar inmiddels starten we elke training met meer dan vijftig mannen, vrouwen en kinderen.”