Als ik op de vroege zaterdagochtend door het donker naar buiten kijk zie ik niets dan een paar schijnwerpers in het park. Ze geven licht in het duister en veronderstellen menselijke arbeid daaromheen. Ik krijg niet mee wat daar gebeurt.

En ik word niet wijzer wanneer ik boodschappen ga doen, zoals elke zaterdagochtend. Om acht uur loop ik naar de bakker, haal bij de groenteman appels en mandarijnen, zwaai naar de drogist, koop dikke dagbladen voor het weekend, sla linksaf naar de bloemist en wandel dan voldaan terug naar huis. Dat is al jaren mijn rondje in alle vroegte. Het geeft structuur aan het weekend. En je hoort nog eens wat. Maar niemand had het over die schijnwerpers in het park. Als ik weer thuis ben zie ik niets meer en denk ik even dat ik me vergist heb. Dat dit niet zo is, merk ik twee uur later. Dan heb ik mijn grote weekendwandeling gemaakt, een rondje van vijf kilometer dat eindigt in het park voor mijn huis. Daar wordt het raadsel opgelost.

Jong en oud, kerkganger en zoeker, ze knielen allemaal in de aarde voor het nieuwe leven

Ik zie heel veel mensen op de knieën voorover gebukt, met de handen in de zwarte aarde. Hele lappen gras liggen hopeloos verdwaald in het park, alsof ze moeten verhuizen. En in de vrijgekomen aarde wroeten handen naar nieuw leven. Er worden hier bloembollen in de grond gedaan, duizenden, beschikbaar gesteld door een weldoener. Die bloembollen markeren misschien wel het einde van de pandemie, want jong en oud, kerkganger en zoeker, SGP’er en SP’er, ze knielen allemaal in de aarde voor het nieuwe leven.

Als ik thuis op de bank zit en koffie drink, kijk ik weer uit het raam en zie de betekenis van dit wonderlijke tafereel. Pas als we ons met enige deemoed naar de aarde wenden, de moed hebben letterlijk op de knieën te gaan en ons zo verbinden met de schepping, ontstaat er verbondenheid met elkaar en kan er nieuw leven opbloeien. Bloembollen leren ons dat we weer nederig moeten worden om na corona een nieuwe start te maken. Daar kunnen niet genoeg schijnwerpers het licht op richten.

Bron: KRO Magazine

Klik hier voor meer inspiratie