‘Borduren, dat was voor de zondag. Doordeweeks moesten we sokken stoppen.’ Mevrouw van Gool haalt herinneringen op terwijl ze kerstwensen borduurt. Zij en andere bewoners van woonzorgcentrum Zuiderhout in het Brabantse Teteringen zitten in de donkere dagen voor Kerst rond een tafel vol kleurige garens en lapjes stof.
Onder hen één man, de Benedictijner broeder Wiro (86), die zijn leven lang kleermaker is geweest. Hij maakte voor deze gelegenheid een kerst-borduurpatroon. Terwijl onder de handen van de bewoners engelen, kerstbomen en sterren, steek voor steek, tevoorschijn komen, wordt er heel wat afgepraat, over vroeger, de oorlog, maar ook over corona. Precies wat geestelijk verzorgster José Krijnen hoopte, toen ze de bewoners aan het borduren zette.
Allerzielen
Ze kwam erop rond Allerzielen, toen ze een manier zocht om de overledenen, van wie in coronatijd nauwelijks afscheid kon worden genomen, te herdenken. ‘We zijn hun namen gaan borduren, middagen lang. Ondertussen werden er verhalen gedeeld, er werd gelachen, maar ook gezwegen. Het ging vaak over deze coronatijd en hoe moeilijk het is om afstand te moeten houden. Maar ook over de angst om alleen te sterven. Zo konden mensen hun onmacht een beetje verwerken en ontstond langzaam een kleed met namen. Allemaal kozen ze hun eigen handschrift, hun eigen techniek, heel ontroerend vond ik dat. Vrouwen, zeker de generatie die hier zit, hebben heel veel liefde gestopt in dingen die vaak niet gezien werden. Zoals borduren, breien, sokken stoppen, al die handelingen waardoor het leven bleef draaien.’
Borduren is bijna ritueel. Steeds opnieuw die steekjes zetten, het repeterende, de kracht van de herhaling.
Bezieling
‘Borduren is een eeuwenoude techniek. Wat ik er heel fijn aan vind is die rust die het geeft. Het is meditatief, bijna ritueel. Steeds opnieuw die steekjes zetten, het repeterende, de kracht van de herhaling. Je kunt niet anders dan het met aandacht doen. En juist die aandacht geeft ruimte voor bezinning en bezieling en kan je verzoenen met grote levensgebeurtenissen. We kunnen veel niet, deze Kerstdagen in coronatijd, maar borduren is mooi stil, het geeft een fijne sfeer. Je gaat gewoon lekker iets zitten maken en dan ontspant er iets in jezelf. In die ontspanning vind je weer verbinding, ook als je alleen bent. Verbinding met jezelf, maar misschien ook met alles om je heen. Als je klaar bent voel je je veel beter en ondertussen is er ook nog iets heel moois ontstaan.’ Broeder Wiro heeft de contouren van zijn kerstengel met fijne gele steekjes op de stof geborduurd. Hij twijfelt of hij met rood verder zal gaan. ‘Het is een heel karwei’, lacht hij. ‘Maar wel leuk om te doen!’
Wilt u ook aan de slag?
Broerder Wiro maakte speciaal voor ons een patroon voor kerst. Laat hieronder uw gegevens achter en ontvang het patroon in uw mailbox.
