Altijd in de contramine, juist niet de weg kiezend van je ouders en dan toch als door een bliksemslag geraakt worden door de waarheid van het geloof. Het is het verhaal van Vivian Kreutz die tot haar ziekte haar eigen weg ging, de bloemetjes buiten zette, de uiterlijke schijn van lippenstift en lenzen belangrijk vond.
De eerste blikseminslag was raak, maar er was een tweede nodig om anders te gaan leven en de eigen kleinheid te erkennen tegenover God.
Vanaf dat moment is ze betrokken bij de kerk van Heerlen, begeleidt ze groepen jongeren en volwassenen, zingt ze in een koor en maakt ze teksten die over het leven van alledag gaan en toch steeds de verbinding zoeken met God.
Uiterlijk schijn hoorde bij haar oude leven. In haar nieuwe bestaan gaat ze voor de eenvoud en de waarheid. En die heeft geen buitenkant nodig.