"We lachen om te laten zien dat we het ergens mee eens zijn of om te bevestigen dat we dezelfde herinneringen delen. Maar mensen lachen ook om emoties te maskeren; om verdriet, boosheid of ongemak te verbloemen", begint Scott. Maar we gebruiken het ook als middel om dingen voor elkaar te krijgen, vervolgt ze. "Wanneer we anderen aan het lachen maken, zijn zij sneller geneigd om persoonlijke details te delen."

Volgens Scott zijn er grof gezegd twee verschillende vormen van lachen. De spontane lach en de lach waarmee we communiceren. Die eerste, dat is de onbeheerste lach. Je krijgt er buikpijn van, lacht zo hard dat je bijna niet meer kunt ademen en voor je het weet rollen de tranen over je wangen. "Deze lach is overweldigend, haast niet te stoppen en verschilt enorm van de andere vorm van lachen. Die zien we namelijk veel vaker en zien we terug in gesprekken." Die lach is kort, gecoördineerd en een middel om te communiceren. "We lachen bijvoorbeeld vaak aan het einde van zinnen", legt Scott uit. Herkenbaar? Een beleefd lachje als iemand iets vertelt, terwijl er stiekem maar weinig te lachen valt? (Wij zijn in ieder geval schuldig...)

Waarom is lachen aanstekelijk? 

Je kijkt televisie, luistert naar de radio of je zit in de trein in gezelschap van je favoriete podcast. Er wordt gelachen en voor je het weet proest je het zelf ook uit. Dat is te wijten aan het 'behavioral contagious phenomena'. Het zijn gedragingen die we direct van een ander kopiëren. Hoe vaak is het jou al overkomen dat iemand tegenover je zit te gapen, en twee tellen later betrap je jezelf daarop? "Baby's kennen dit zogenaamde kopieergedrag niet. Dat wordt aangeleerd. Wanneer de ouder lacht, zal het kind in principe niet uit zichzelf teruglachen. Maar wanneer de baby lacht, zie je dat ouders wel mee lachen. Vanaf dan wordt kinderen aangeleerd dat lachen iets is dat we samen doen."

Ik heb me doodgelachen... een leus die te pas en te onpas wordt gebruikt. Wat blijkt volgens neurowetenschapper Sophie Scott? Er zijn daadwerkelijk mensen gestorven van het lachen. "Bij het lachen komt er grote druk te staan op de ribbenkast - vooral als je heel hard lacht. Die druk is een stressfactor voor het hart en de longen. Wanneer er al problemen zijn met het hart, de longen of aderen, dan kan lachen de spanning vergroten. In het verleden is dat wel eens mensen fataal geworden."

Lachen is gezond… Toch?

Naast het beperkte risico om een goede lachbui met de dood te bekopen, heeft lachen vooral veel gezondheidsvoordelen. "Je bent bijvoorbeeld relaxter als je lacht. Zodra je lacht wordt de hoeveelheid adrenaline in het lichaam gereduceerd, terwijl endorfines juist vrijkomen." De endorfines - die een fijn gevoel geven - komen vrij omdat het lichaam flink aan het werk wordt gezet. “Dat is vergelijkbaar met het goede gevoel dat we overhouden aan een workout."

Wat als er maar weinig te lachen valt? Daar is een oplossing voor; fake it till you make it! Hardop lachen, ook als er niets leuks gebeurt. Want, ook al doe je alsof, die endorfines komen net zo goed vrij, of je het nu leuk vindt, of niet. Kom maar door met dat geluksgevoel!