Met geen woord over je geloof kunnen spreken, dat was voor Ehsan en Vahideh tot voor kort werkelijkheid. Om in vrijheid te leven, liet het Iraanse stel alles achter.
'Ik vind het moeilijk te verwoorden hoe ik me voel, maar het voelt alsof we opnieuw geboren zijn. Het is een hele grote dag voor ons en we zullen dit moment altijd blijven herinneren.' Het zijn de woorden van Iraniër Ehsan Behzadinejad (39) nadat voorganger Judith van den Berg-Meelis Ehsan en zijn gezin doopte in de Protestantse Gemeente Roermond. Maar om op dit punt te komen, betaalde het Iraanse gezin een hoge prijs.
Op een dag je huis, je familie, je vrienden, je thuisland achterlaten. Voor Ehsan, zijn vrouw Vahideh (40) en hun twee kinderen Barad (9) en Helena (7) werd het werkelijkheid toen zij zo’n vijftien maanden terug hun thuisland Iran ontvluchtten. Ehsan en Vahideh spraken later over hun vlucht als een ‘zeer zenuwslopende dag’. Op hun moeders na wist niemand van hun plan te vluchten, zelfs hun eigen kinderen niet. Het moest strikt geheim blijven, het nieuws met anderen delen, was te gevaarlijk.
Eerder ging het gezin op vakantie naar Turkije, maar dit keer was het een vertrek zonder terugkomst. Het moest opnieuw op een vakantie lijken, dus namen ze enkel het broodnodige in koffers mee en de rest van hun meubels en spullen lieten ze staan. Het echtpaar was doodsbang dat iemand hun doorhad, vooral bij de douane was het spannend. Pas op het moment dat zij in het vliegtuig zaten en de wielen de grond niet meer raakten, konden Ehsan en Vahideh weer ademhalen.
Ehsan en zijn vrouw Vahideh hadden het financieel goed in Iran. Hij werkte als IT’er, zij had een hoge functie op het gemeentesecretariaat. Maar het leven daar was allesbehalve veilig voor hen, omdat religieuze minderheden in Iran verboden zijn. Ondanks het gevaar, wilden zij als christenen leven en daarbij namen zij een groot risico door schuilkerken te bezoeken. Ook hun twee kinderen namen zij mee naar de geheime kerkdiensten. Nu hun kinderen ouder werden, vreesden Ehsan en Vahideh des te meer dat Barad en Helena in alle onschuld hun mond voorbij zouden praten over hun christelijke bestaan. Daarom besloot het paar op de vlucht te slaan.
Dit is voor ons het goede pad en we weten dat God naast ons staat
Het Iraanse gezin verblijft nu in een asielzoekerscentrum. Terwijl ze wachten op hun status, krijgen ze Nederlandse les. Ehsan en Vahideh hebben inmiddels beide een Nederlandse naam aangenomen. Hij heet Erik, zij Wendy. Ze zijn heel gelukkig dat ze hier in Nederland vrijuit christen kunnen zijn. Het is voor hen een bevrijding openlijk te kunnen spreken over hun geloof. Op de doopdag van het Iraanse gezin zijn Erik en Wendy emotioneel. Erik (Ehsan): 'We zijn God en Jezus dankbaar voor deze dag. We missen ons land en onze familie, maar we zijn hier aan een nieuw leven begonnen en dat is voor ons het goede pad. We weten dat God naast ons staat.'
Sinds de revolutie van 1979 en het afzetten van de sjah is Iran een Islamitische Republiek. In 2017 werd Rohani herkozen tot president met een boodschap van gematigde hervormingen en meer contact met het buitenland.
De mensenrechtensituatie in het land is echter onverminderd slecht. Bekeerlingen, homoseksuelen en opposanten lopen gevaar. Begin 2018 zijn duizenden demonstranten opgepakt.
Etnische en religieuze minderheden, waaronder baha'i, soefi's, "afvalligen" (zoals christenbekeerlingen en atheïsten), Koerden en Arabische Iraniërs (Ahwazi) lopen het risico slachtoffer te worden van geweld, arrestaties en gevangenisstraffen op basis van hun religieuze of politieke overtuiging. (Bron: VluchtelingenWerk Nederland)
