26e zondag door het jaar (b)

Pastoor Wiel Wiertz

H. Willibrordusbasiliek te Hulst



Lezingen:

Numeri 11, 25-29

Jakobus 5, 1-6

Marcus 9, 38-43.45.47-48



Beste mensen, als het nou een musical zou zijn….



De eucharistieviering is voor zovelen die niet meer zo betrokken zijn op de wekelijkse kerkgang nou niet bepaald een reden om te kijken. Dat merk ik wanneer ik in de aanloop naar vandaag vertel over deze viering op de televisie. De Kerk staat voor heel veel mensen nou niet bepaald op één, neen, voor velen staat de kerk behoorlijk ver van hen vandaan.



Wat de Kerk doet en zegt - het beeld dat de Kerk bij mensen oproept - de Kerk is niet van deze tijd, sluit niet aan bij hoe de mensen leven, de Kerk spreekt niet meer de taal van de mensen, -wat in de Kerk gebeurt is altijd hetzelfde en het is saai, - wat de Kerk doet en zegt is voor velen niet meer interessant.



Ik merk het zelf heel goed, zoals ook veel collega’s dat merken en voelen, - was vroeger de Kerk onderwerp in gesprekken - in relatie tot het leven van de mensen - nu is dat veel minder het geval. Nu wordt al gauw gezegd: “Hoe kun je daarin nog functioneren”. Of er is meteen kritiek of men relativeert de betekenis van de Kerk. Of men zegt niets, maar je ziet iemand wel denken…..

De Kerk is, om het met woorden van nu te zeggen ‘niet sexy meer’. Daar hebben we mee te maken. Zo is dat.



Maar weet u, beste medegelovigen, hoewel de Kerk het zichtbare is dat de mensen zien, wat ze denken te kennen en waarover ze vervolgens een mening hebben: het gaat niet om de Kerk.

Ook in de Kerk gaat het niet om de Kerk - maar het gaat altijd en steeds en overal om Jezus Christus. In Hem is als in niemand ooit vóór Hem en als in niemand ooit ná Hem, God te midden van de mensen komen wonen en in woorden en in daden zichtbaar geworden. In Hem kwam Gods genade onder ons wonen. Tot wie zouden wij anders gaan? Dát verkondigen en beleven is de taak en de opdracht van de Kerk.



Het gaat altijd om Jezus Christus. Hij is het die mensen, zonder onderscheid te maken, open en ontvankelijk tegemoet treedt. Hij is het die je aankijkt en zegt - dit is wat je doet - keer je om als je een ander tekort doet, keer je om als je jezelf tekort doet. Hij is het leven en de liefde in eigen persoon.



En weet u, beste medegelovigen, in het laten zien en beleven wie Jezus is en wat Hem in Gods Naam voor ogen staat, hebben we nog een heleboel te doen. En wij, mensen van de Kerk, maakten en maken zoveel fouten, deden en doen zoveel verkeerd. Er is geen reden om te denken dat wij het beter weten, het beter deden of het beter doen. Dat is iets wat zeker is.



God zij dank hebben wij weet van Jezus. Hem mogen wij week in week uit, dag na dag, beter leren kennen. Dat is een levenslange opdracht. Hijzelf wijst ons de weg! En Hem liefdevol doen kennen aan de vele mensen die misschien nog nooit van Hem gehoord hebben - die misschien het zicht op Hem vertroebeld zien door wat ze horen en zien, misschien toch ook door wat de Kerk zegt en doet,- hoe erg dat ook klinkt -, dat mag onze roeping zijn. Mensen liefdevol kennis laten maken met Jezus Christus, dat is de roeping die klinkt in het oor van iedere gelovige.



We leven in een vaak harde en moeilijke wereld. Heel veel mensen leven met grote zorgen en intens verdriet. Gelukkig gebeurt er ook veel goeds. In Jezus’ Naam en ook door hen die zich anderszins geïnspireerd weten.



Laten we boven alles samenwerken en deze wereld mooier maken en mensen gelukkiger. En laten we niet na daar en dan als dat kan, in Gods Naam liefdevol van Jezus te getuigen, Jezus - die voor ons en voor mij is: de weg, de waarheid en het leven. Het gaat om Jezus Christus. Om zijn liefde voor de wereld. Om zijn liefde voor ons. Om zijn liefde voor mij. Nooit eerder werd God zo zichtbaar als in Hem.