Hij was voorbestemd imam te worden, net als zijn vader. Maar in plaats van alleen de koran te bestuderen, wilde Aboutaleb hartstochtelijk graag naar een gewone school. En eenmaal in Nederland zette hij alles op alles om de taal te leren

Zijn biograaf Elisa Hermanides: ‘Aboutaleb verwacht van iedereen dat ze net zo hard werken als hijzelf. Hij is hard in zijn oordeel voor mensen die niet hun uiterste best doen om zich aan te passen aan de Nederlandse cultuur.’ Pas je aan. Het is de sleutel tot zijn succes en in het verlengde daarvan doet hij in 2015 een uitspraak die hem wereldberoemd maakt. Na een in Parijs, waar terroristen redacteuren van het satirische tijdschrift Charlie Hebdo vermoordden, roept Aboutaleb Nederlanders en moslims die het eens zijn met de daders te vertrekken: ‘Rot toch op.’ 

Oud-Leefbaargemeenteraadslid Ronald Sørensen, bij het aantreden van Aboutaleb een felle tegenstander, zegt nu: ‘Als wij in Rotterdam een burgemeester zouden mogen kiezen, zou Ahmed gekozen worden. Zo eenvoudig is het. Hij is enorm populair, en terecht. Want hij helpt ook echt.’ Als een wijk kon spreken, dan zou Carnisse, een achterstandsbuurt in Rotterdam-Zuid, dit bevestigen: Aboutaleb helpt echt. Anderhalf jaar geleden adopteerde hij deze wijk en is er sindsdien elke week op bezoek geweest. Maakt er persoonlijk werk van dat grofvuil op straat wordt weggehaald, spreekt met bewoners en luistert naar hun problemen. Voor de Hongaarse Tunde is hij meer dan een burgervader: ‘Hij lijkt in zijn lichaamstaal op mijn overleden vader. In onze ontmoetingen voelde ik me echt door hem gezien.’