16-10-2019

Nog nooit was ik daar geweest, op de beurs die ik vanwege mijn leeftijd al veertien jaar mag bezoeken. Maar dit keer wilde ik er graag als standhouder naar toe, de 50PlusBeurs. 

COLUMN - LEO FIJEN

Alles wat met ouder worden van doen heeft, is daar te vinden. Van pensioenen tot erfrecht, van prothesen tot betere alarmsystemen, van ligstoelen tot gerieflijke bedden, van massages tot nieuwe trends in brillen, van ondergoed tot bovengoed. Alles wat met de buitenkant van het leven van ouderen te maken heeft, is daar te vinden.

Ik was de enige met een winkeltje voor zingeving. De organisatie had me vooraf geen kans gegeven: doe het niet, ouderen komen daar niet voor het geloof. Ik had geen posters achter me, zat in een kale ruimte en had geen logo van de omroep als trekker. Ik zat er namens mezelf en heb het geweten. Duizenden mensen heb ik aan me voorbij zien trekken, velen van hen zwaaiden naar me en schreeuwden me toe om me te bedanken voor de zondagochtend op televisie. 

Ik wist niet dat zo veel ouderen de zondagochtend van de KRO kenden. Het geloofsgesprek en de eucharistieviering zijn voor veel ouderen blijkbaar een ankerpunt in hun bestaan, zo weet ik sinds de 50PlusBeurs. En onder hen zijn er best veel die zich niet meer heel gelovig noemen. Maar kijken naar de heilige mis willen ze nog niet missen. En luisteren naar Het geloofsgesprekervaren ze als voedsel voor de ziel. Sommigen vroegen zich bezorgd af of ik deze geloofsgesprekken blijf doen en of ik deze column ook in de toekomst schrijf, nu ik er zelf voor heb gekozen om niet langer hoofd levensbeschouwing te zijn. De dagelijkse gang van zaken draag ik met veel vertrouwen over aan mijn opvolger Laetitia van der Lans. Maar de geloofsgesprekken blijf ik doen, als inleiding op de vieringen. En de column blijf ik schrijven. Daar ben ik heel dankbaar voor, zeker nu ik weet dat dit vaste momenten in het leven van ouderen zijn. 

Als ik iets heb geleerd op de 50PlusBeurs, dan is het de grote behoefte van ouderen aan zingeving. Of zoals een oudere vrouw me vertelde: “Sinds de dood van mijn man voel ik me meer dan ooit gedragen door God.”

(bron: KRO Magazine)