Judith werd getroost door een 'teken van boven'
Nabestaanden vinden troost in bijzondere gebeurtenissen, die ze meemaken na het overlijden van een dierbare. 'Symbolische onsterfelijkheid' wordt het genoemd: het idee dat er een blijvende band is tussen overledene en nabestaande. Het overkwam de nuchtere wetenschapper Judith Peters, die besloot er een studie aan te wijden. Ze overlijdt zelf op de jonge leeftijd van 31 jaar.
Fotograaf: Bert Beelen
Een seintje van boven
Judith Peters verloor haar vader Theo, toen ze 19 jaar was. Een zware klap, want zij was haar vaders oogappeltje. Het verdriet om het verlies hing als een donkere wolk boven haar leven. Tijdens een bezoek aan zijn graf, brak ineens de zon door en gleed één zonnestraal over zijn naam. De nuchtere Judith wist: 'Dit is papa'. Het gaf haar zo'n troost, dat ze er tijdens haar studie een onderzoeksproject van maakte.
Voor haar onderzoek sprak ze veel mensen met vergelijkbare verhalen. Die allemaal iets bijzonders hadden ervaren na het overlijden van een dierbare. Een overledene, die in een droom breed lachend was verschenen. Een bekende geur, die ineens opdook. Een musje – het lievelingsvogeltje van een overleden moeder - dat kwam vertellen dat alles goed was aan een verdrietige dochter. Vlinders die tegen het raam van de kerk fladderden tijdens de uitvaart.
Blijvende band
Na haar studie bundelde Judith 10 verhalen in het boek 'Ze kwamen nog een keer terug'. Die verhalen illustreren de blijvende verbinding tussen overleden dierbaren en achterblijvers. De dood beëindigt het leven, maar niet de relatie. Judith hoopte dat met haar onderzoek meer ruimte en vooral begrip gaat komen voor rouw en verlies.
Al tijdens het schrijven van het boek keek ze de dood in de ogen, want ze leed aan baarmoederhalskanker. Op de dag dat haar boek naar de drukker ging, kreeg ze slecht nieuws: er waren uitzaaiingen, die de kans op genezing heel onzeker maakten. Juni 2022 overleed Judith Peters, pas 31 jaar oud.
Haar afscheid was op de plek, waar zij en haar vriend Arjan zouden gaan trouwen. Het was een stralende dag. Haar moeder heeft een hondje genomen, dat ze heeft vernoemd naar de dochter, die Arjan en Judith nooit hebben mogen krijgen: Maan. De moeder van het hondje heet Luna. Een prachtig toeval? Of een teken van boven?
Voor wie steek jij een kaarsje op? terugkijken
Klik hieronder om Voor wie een steek jij een kaarsje op? terug te kijken. Zo laten we zien wat overledenen hebben betekend tijdens hun leven en houden we de herinnering aan hen levend.
