19-12-2019

Van mooie herinneringen heb je een leven lang plezier. Althans zo werkt het bij mij. Ik kan nog steeds het gevoel van blijdschap en verwondering oproepen van mijn eerste schoolreisje, de eerste vlinders in mijn buik en…..mijn eerste kerstnachtmis. 1967, ik was 7 en de nachtmis was toen nog een nachtmis. Bomvol. Precies om 12 uur ’s nachts zette het koor bijna onhoorbaar in: Stille Nacht, Heilige Nacht. Nog steeds is het voor mij geen kerst als deze muzikale kerstsuikerspin niet heeft geklonken.



COLUMN WILFRED KEMP



Ik hoorde een verhaal dat ik al kende, over een kind geboren in een kribbe, herders in het veld en engelen die zongen: Gloria in Excelsis Deo. Er klonken woorden als licht dat de duisternis verdrijft en vrede op aarde. Aan mij waren ze niet besteed. Mijn aandacht ging uit naar de kerststal. Links voorin de kerk. De kribbe was nog leeg. Aan het eind van de mis zou de pastoor het kindje er in leggen. Pas dan was de stal compleet. 



De mis duurde veel langer dan ik gewend was. Het was koud, maar we zongen ons warm. Midden in de winternacht, Nu zijt wellekome, er is een roos ontsprongen…Ik drukte me dicht tegen mijn moeder aan. Zij zong ook mee. Uit volle borst. Ik weet nog dat ik dacht dat iets minder hard, wel zo mooi zou zijn geweest.



Na bijna 2 uur stonden we weer buiten. Maar niet voordat ik een stuiver in de knikengel had gegooid. Oprechte dank is mijn deel. Eenmaal thuis wachtte ons een feestelijk gedekte tafel. Het kindje werd nu ook bij ons in de kribbe gelegd, de kaarsjes aangestoken. Er was dan wel geen vrede op aarde, in huize Kemp was alles in perfecte harmonie. 

Ik weet nog dat het één van de eerste momenten was dat ik me realiseerde dat ik gelukkig was. En dat ik dit gevoel ergens in mijn hoofd moest opslaan, omdat ik diezelfde avond al vermoedde dat zoiets nooit voor altijd kon blijven bestaan. En of ik gelijk had…



En toch…de herinnering aan die avond met mijn vader, moeder en drie zussen aan het kerstontbijt, dat eerste gevoel van oneindig geluk op die 24ste december 1967… Het is een gevoel waar ik altijd naar terug kan, wanneer ik maar wil. Het voelt als een kerstgeschenk, mooier dan goud, wierook en mirre tesamen.