We spreken Carmen en Joey samen met dochtertje Bobbie. Nog even de luier verschonen, en dan zitten ze er klaar voor. Dat Bobbie een goedlachse baby is, laat ze meteen zien. 

Hi Carmen en Joey, hoe gaat het met jullie? 

Carmen: ‘Het gaat heel goed met ons. Het is alsof Bobbie altijd al bij ons hoorde. Bobbie slaapt goed. Ik had me voorbereid op het ergste, maar het leven is alleen maar leuker geworden. Zelfs de poepluiers zijn leuk, want we zijn blij als Bobbie heeft gepoept.’

Joey: ‘Ik vind de poepluiers ook leuk. Het is gezond als Bobbie poept.’

Carmen: ‘Alle clichés zijn waar. Dan zitten we tijdens het avondeten over poep te praten, en zijn we helemaal blij.’ 

Hoe verliep het herstel na de keizersnede? 

Carmen: ‘Ik vond het tegenvallen. In een aflevering zeg ik dat ik na twee of drie weken wel weer op de been ben, maar dat heb ik onderschat. Zo kan ik nog steeds niet sporten (Carmen beviel in maart, red.). Mijn lichaam is in die zin belemmerd. Dat zie je niet zo in de serie, maar ik vond het lastig om aan te komen en dat mijn lichaam veranderde.’

Hoe veranderde jouw kijk op je lichaam tijdens de zwangerschap?

Carmen: ‘In de serie zie je ook veel van Joey. Mijn gevoel over de keizersnede is wat minder te zien. Maar ik vond dat wel echt moeilijk. Vroeger was ik te dik en werd ik gepest. Het aankomen tijdens de zwangerschap was echt een ding voor mij. Ik heb er hard voor gewerkt om mijn lichaam in balans te krijgen.

Ik ben best klein dus zie ik er sneller wat dik uit. Ik heb iets moois gecreëerd, maar moet mijn lijf echt opnieuw leren kennen. Dat ik niet kan sporten vind ik lastig, want dat was echt mijn uitlaatklep. Mijn lichaam is nu niet in verhouding. Joey vindt dat niet erg, maar als je gepest bent om je lichaam laat dat een litteken achter. Maar dan kijk ik naar Bobbie en realiseer me dat het dubbel en dwars waard is.’

Wat deel je als influencer over jouw moederschap?

Carmen: ‘Op mijn Instagram deel ik van alles over en rondom mijn bevalling. Ook de minder mooie dingen. Ik durf te bespreken hoe ik mij voel in mijn lichaam en ik merk dat vrouwen hier goed op reageren. Ze vinden het een verademing dat ik mijn mindere kant laat zien. Het is niet allemaal helemaal geweldig. En vrouwen vinden het fijn dat ik dat deel.’ 

We zien jullie samen lachen en huilen, samen sporten. Wat doen jullie niet samen?

Joey: ‘We kregen verkering net voor de coronapandemie. We konden twee jaar lang amper wat doen en waren echt op elkaar aangewezen. En dat is eigenlijk nooit veranderd. 

We wonen nu in Heerhugowaard en kennen hier niemand, en hebben geen vrienden hier. We doen alles samen. We weten ook dat we hier op den duur niet blijven wonen. We hopen ergens nog een tijdje in het buitenland te wonen, in een land met veel zon. Misschien wel Curaçao of Griekenland.’ 

Heeft de komst van Bobbie jullie relatie veranderd? 

Carmen: ‘Het heeft ons nog sterker gemaakt. Als vrouw denk je toch: hoe gaat de man de opvoeding oppakken? Door mijn keizersnede was ik in het begin echt afhankelijk van Joey.’

Joey: Carmen heeft het voor 99 procent gedaan, en ik voor 1 procent. 

Carmen: ‘Joey doet echt alles om bij te springen. Ik voel een soort nieuwe verliefdheid.’ 

Joey: ‘Ah, dat is lief. Als ik Carmen hoor roepen: ‘Bobbie wakker worden!’, dan word ik helemaal blij. We zijn echt heel gelukkig.’ 

Hoe kijken jullie terug op je deelname aan De pufclub? 

Carmen: ‘Ik heb geen beeldmateriaal van mijn ouders toen ze nog gezond en gelukkig waren. Mijn eerste gedachte om mee te doen was: dan kan Bobbie later zien met hoeveel liefde ze is verwekt en hoe welkom ze is. In de serie zie je ons heel veel lachen, maar er zit meer diepgang in ons dan wat je uiteindelijk ziet.’

Joey: ‘We werden vijf à zes uur non stop gefilmd. Soms werd ik ongemakkelijk van de stilte en dan zei ik iets raars om de stilte te verbreken. Daardoor komen sommige dingen niet helemaal lekker uit de verf. Zo lijkt het alsof ik bang ben. Maar ik dat ben ik helemaal niet. Ik ben juist heel ontspannen in de opvoeding van Bobbie.

Carmen: ‘Als ik één woord niet vind passen bij Joey, is het angstig.

Joey: ‘Ik ging soms gewoon grappen maken, omdat we dan lang met een camera erbij zaten. Als we in het ziekenhuis zijn voor Carmens keizersnede, ben ik bezig met zo’n soort uitklaptafeltje aan haar bed. Dat komt nogal suf over, maar dat komt doordat de camera er zo lang bovenop zit.’ 

Willen jullie meer kindjes?

Carmen knikt ja. 

Joey: ‘Bobbie is heel makkelijk, als dat anders zou zijn zie ik het minder zitten. Maar een gezin van vier lijkt me leuk, al helemaal als Carmen dat heel graag wil.’

Carmen: ‘De eerste paar jaar zijn zwaar, maar dat is niet het hele leven zo. Ik vind het belangrijk dat Bobbie een broertje of zusje heeft. Al helemaal als wij er op een dag niet meer zijn.’

Hebben jullie tips voor aanstaande ouders? 

Joey: ‘Deze tip gaat heel ver terug bij mij: Ik geloof niet zo in alles helemaal voorbereiden. Zo gaf ik in groep acht een spreekbeurt over slangen. Er waren drie soorten, en ik vergat er één. Vanaf toen dacht ik: het heeft geen zin om alles uit je hoofd te leren.’

Carmen: ‘Vergelijk je je spreekbeurt uit groep acht nu met de zwangerschap? 

Ik heb een cursus voor borstvoeding gedaan, dat vond ik heel leerzaam. Voor de bevalling had ik niet per se een plan, omdat het uiteindelijk vaak anders loopt.’

Joey: ‘Je hoeft jezelf niet bang te maken voor een situatie die waarschijnlijk nooit gaat komen.’