In Hello Goodbye zien we het aangrijpende verhaal van John. In 2022 krijgt hij het telefoontje waar elke ouder voor vreest: zijn zoon is overleden aan een auto-ongeluk. John woont op dat moment aan de andere kant van de wereld. ‘Er was geen vlucht te boeken.’
Slachtoffer van een straatrace
Op 21 augustus 2022 krijgt John een levensveranderend telefoontje: zijn zoon is slachtoffer geworden van een straatrace. ‘Ze hebben ‘m met meer dan 250 kilometer per uur in z’n zijkant getorpedeerd. Hij is in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Twee uur later kreeg ik te horen dat-ie hersendood was.’
Tekst gaat verder onder de video.
Afscheid nemen op afstand
John woont op dat moment in Australië en wil direct terug naar Nederland. ‘Maar er was geen vlucht te boeken.’ De artsen proberen Johns zoon nog in leven te houden totdat hij er is, maar dat is niet meer te doen. ‘Dan de stekker eruit. Dat heb ik via FaceTime kunnen volgen.’
‘Hij was onderweg naar een mountainbikewedstrijd, maar is daar nooit aangekomen'
De uitvaart
Een paar dagen later staat John op de uitvaart van zijn zoon. ‘Dat was heel raar, want ik had ‘m ruim vier jaar alleen via FaceTime gezien. Een koude omhelzing.’ John heeft warme herinneringen aan zijn zoon: ‘Hij was heel erg gedreven. Het was alles of niks. Altijd vrolijk, altijd lief tegen iedereen.’
John vertelt hoe sportief zijn zoon was: ‘Met mountainbiken is hij jeugdkampioen van Nederland geweest. Hij kreeg het weer te pakken.’ Vol goede moed schreef hij zich dan ook in voor een mountainbikewedstrijd. ‘Daar was hij naar onderweg, maar daar is ie nooit aangekomen.’
'Een stuk van je hart is weg'
Woede en verdriet
Woede is de emotie die in de eerste periode na het overlijden overheerst, vertelt John. ‘Nu is het voornamelijk verdriet wat je moet accepteren. Een stuk van je hart is weg. Gebroken. Dat wordt nooit meer gelijmd. Het blijft de rest van je leven bij je. Het leven wordt nooit meer een tien, maar als het een zeven wordt ben ik heel tevreden.’