In Mallorca: de nacht en de nasleep belicht documentairemaker Jessica Villerius de veelbesproken Mallorca-zaak met Carlo Heuvelman vanuit meerdere perspectieven. Ze vertelt waarom het belangrijk is de zaak vanuit een 360 graden perspectief te belichten en wat haar het meest is bijgebleven. ‘Iedereen die de serie kijkt zal zich waarschijnlijk kunnen identificeren met iemand uit dit verhaal.’
Waar gaat de documentaire Mallorca: de nacht en de nasleep over?
Jessica Villerius: ‘De meeste mensen kennen deze zaak uit de krant en van het nieuws. De documentaire gaat over de impact die deze vreselijke zaak heeft gehad op alle betrokkenen. Van de slachtoffers en nabestaanden, tot aan de verdachten en het rechtssysteem. Daarbij komt ook de rol die de media tijdens de zaak hebben gespeeld.’
'Alles aan deze zaak ademt Nederland'
Wat maakt deze zaak zo beladen?
‘De reden waarom deze zaak zoveel oproept bij mensen is denk ik omdat het zo dichtbij voelt. Als je op Netflix naar true crimeseries kijkt kun je altijd nog denken ‘zoiets gebeurt niet in Nederland’ of ‘dat is typisch Amerikaans’. Maar dat is voor deze zaak niet het geval.
Dit gaat over een Nederlandse jongen die op vakantie ging naar een gebied waar heel veel Nederlandse jongeren naartoe gaan, en daar óók nog eens in gevecht raakt met Nederlandse jongeren. Alles aan deze zaak ademt Nederland.
Iedereen die de serie kijkt zal zich waarschijnlijk kunnen identificeren met iemand uit dit verhaal. Óf degene die op vakantie gaat, óf dat je een kind hebt die op vakantie gaat, óf dat je zelf een keer in zo’n vechtpartij terecht bent gekomen die ook zo had kunnen aflopen. Er zijn dus heel veel raakvlakken te vinden met enorme groepen mensen.’
Wat doet een heksenjacht in de media met zo’n zaak?
‘Het is de vraag of het wel veilig is als mensen zelf voor rechercheur gaan spelen en er op social media namen en foto’s verschijnen. Die mensen hebben namelijk vaak niet dezelfde informatie als politie en justitie.
Deze mensen denken vaak bepaalde dingen te weten op basis van filmpjes die ze hebben gezien. Wanneer zij er dan voor kiezen om de bevindingen op social media te plaatsen, zonder zich te houden aan de journalistieke codes, kan dit zorgen voor gevaarlijke situaties.
Tijdens deze zaak zag je het gevolg daarvan: er ontstond een wirwar aan informatie. Men ging van alles van elkaar kopiëren en doorplaatsen op andere platformen. Politie en justitie waren hierdoor druk met bepaalde dingen ontkrachten. Anders zouden sommige mensen gevaar lopen of onterecht aan de schandpaal worden genageld.
Een heksenjacht heeft dus een gevaarlijke werking. Het is wel te begrijpen vanuit de maatschappij, omdat iedereen meeleeft met de nabestaanden.'
Wat is jou het meest bijgebleven na het maken van deze documentaire?
‘Wat mij het meeste is bijgebleven, en wat ik van iedereen heb gehoord, is hoeveel verdriet er bij alle betrokkenen zit. Er zijn nog enorm veel gevoeligheden en mensen vinden het nog steeds erg lastig om erover te praten.
Als je denkt aan de nabestaanden is het invoelbaar wat de impact van het verliezen van je kind op hen moet hebben. Daarnaast viel het me op hoeveel deze zaak heeft gedaan met officieren van justitie, verslaggevers, mensen die de zaak gevolgd hebben, en niet op de laatste plaats de gezinnen van de verdachten.
Die gezinnen zijn in een situatie terechtgekomen die ze nooit hadden voorzien, gecombineerd met alle media-aandacht die daarbij kwam kijken. Het een heeft niet meer indruk om me gemaakt dan het ander, maar vooral het geheel van alles.’
'Het mooie van documentaires maken vind ik dat we nuances kunnen aanbrengen en de betrokkenen iets terug kunnen geven'
Welk moment uit de documentaire moet iedereen gezien hebben?
‘Een hele waardevolle scene vind ik dat de moeder van Carlo opeens tegen mij zegt: ‘Ik vond het ook wel wat voor die ouders van Sanil (de hoofdverdachte tijdens het onderzoek, red.), want het lijkt me verschrikkelijk als je kind daarvan verdacht wordt.’
Anderzijds vertelt de vader van Sanil: ‘Ik had natuurlijk nooit op tv zo voor mijn zoon op moeten komen op het moment dat hun kind net was overleden. Maar ik probeerde mijn kind te beschermen. Ik ging helemaal voorbij aan het feit dat zij hun kind waren verloren, en die van mij ‘alleen maar’ in de gevangenis zat.’
Ik vind dat erg moedig, dat iemand dat vier jaar later op die manier durft te zeggen. En juist die uitspraak heeft de moeder van Carlo ontroerd toen ze het hoorde. Dat vind ik het mooie van documentaires maken, dat we die nuances kunnen aanbrengen en de betrokkenen iets kunnen teruggeven.’
Mallorca: de nacht en de nasleep is maandag 18 augustus en 25 augustus te zien bij KRO-NCRV om 20:30 uur op NPO 1. Vanaf 18 augustus is het tweeluik te streamen via NPO Start.
