Bollenboer Henk wordt in 2007 bekend door zijn deelname aan Boer zoekt vrouw. “Ik had het niet willen missen! Ondanks dat bij mij de vonk niet oversloeg.” Niet veel later ontmoet hij Vanessa. Er is veel veranderd in het leven van Henk. Zo heeft hij inmiddels twee zoons én vertelt hij in Onze boerderij dat hij zijn bollenbedrijf flink gaat verkleinen.
“Het is een moment van verandering”, legt Henk uit. “Ooit hadden we 60 hectare grond, nu 25. Voorheen hadden we veel tulpen en een deel hyacinten. We focussen ons nu alleen op de hyacinten.” Het eerste seizoen na de reorganisatie gaat van start. “Normaal gesproken zouden we volle bak aan de slag gaan met de tulpen, maar dat is nu niet het geval. Recentelijk hebben we de laatste tulpen geoogst. De tulpenteelt is dus voorgoed uit mijn bedrijf.” Door de reorganisatie heeft Henk met name in de winters meer tijd over.
Toen is het balletje gaan rollen
Henk hakt de knoop door tijdens Kerst. “Dan gaan we altijd met het gezin een paar dagen naar Duitsland. Op een avond zei ik: ‘Wat als we helemaal stoppen met de bollen?’ Dat was een paar bruggen te ver. Bollenkweker ben ik gewoon. Maar toen is het balletje wel gaan rollen.”
De tekst gaat verder onder de foto.
“Nu het eenmaal zo dichtbij is beangstigt het mij een beetje. Stiekem gedij ik best goed zonder rust.” Desondanks heeft Henk zijn beslissing gemaakt. De oorzaak van de reorganisatie ligt diep, zoals te zien in Onze boerderij. “Het is niet alleen werken, maar een manier van leven. Dat gaat wel, maar niet een heel leven lang. Dat vergt fysiek en mentaal veel energie. Vroeger hielpen ooms en neven ook mee. Nu ben ik als enige over. De verantwoordelijkheden kan ik dus niet delen.” Henk heeft zijn keuze niet alleen gemaakt voor zijn gezin en zichzelf. “Gebrek aan werknemers in de sector speelt ook een grote rol. Dat maakt het allemaal veel lastiger.”
Dat niet meer hoeven en moeten van jezelf geeft veel rust
Ondanks een gevoel van angst voelt Henk zich direct meer opgelucht. “Misschien ook al door het nemen van deze grote stap. Mijn hele leven plan en denk ik al jaren vooruit. Dat niet meer hoeven en moeten van jezelf geeft veel rust. Ik wil eigenlijk altijd meer, groter en beter. Dat maakt deze stap zo bijzonder.” Of het helemaal gaat werken is nog de vraag. “Ik ga in ieder geval voorlopig even de lat niet zo hoog leggen voor mezelf.”
Henk en zijn zoon hebben hun eerste vaderzoon-weekend achter de rug. “Zijn 10e verjaardag was echt een mijlpaal. Het originele plan was het bezoeken van een pretpark. Uiteindelijk vonden we de snelste achtbanen van Europa in de buurt van Krakau. We hebben er een stedentrip van gemaakt. Dat was zo onwijs gezellig, op pad met z’n tweetjes. In een ander jaar had ik mezelf die vrijheid niet gegund. Dan had ik gedacht: ‘Ik moet aan de slag met de bollen!’.”
De tekst gaat verder onder de foto.
De toekomst van de agrarische sector
Hoewel Henk het niet omschrijft als missie heeft hij een bijzonder plan. “Ik zit in wat clubjes omtrent precisielandbouw.” Bij precisielandbouw krijgen planten nauwkeurig de behandeling die zij nodig hebben, met behulp van technologie. “Dat wil ik combineren met mijn achtergrond als werktuigbouwer. Ik wil meer met robotisering doen. Dit zie ik als noodzaak. We moeten de groeiende wereldbevolking voeden, met minder grond én op een duurzamere manier. Dat is spannend!”
Eén van de mooiste sectoren
Henk is nog altijd gek op zijn sector. “Het is één van de mooiste sectoren om in te werken. Ook omdat je nog afspraken kan maken met een handdruk. Die onschuld zijn we niet (echt) verloren. En er ligt zoals genoemd een grote uitdaging in de sector! Denk aan het meer duurzaam maken van de sector. Dat je ideeën vaak direct in de praktijk kan brengen en dat je direct resultaat hebt is super. We staan echt aan de vooravond van een grote agrarische transitie.”
De tekst gaat verder onder de foto.
Zijn droom is vooral het vinden van balans tussen werk en familie. “En ik moet echt nog een keer gaan koken. Dat komt er nooit van.” Voor nu kijkt Henk uit naar de rustigere winterperiode. Maar toch ook nog naar het voorjaar. “Dit blijft een hoogtepunt voor mij: de bloeiperiode. Dat is zo ontzettend leuk en mooi. Je ziet jouw eigen oogst dan opkomen en zich ontwikkelen.”
