Negen jaar lang was René de Reuver het gezicht van de Protestantse Kerk in Nederland. Hoe kijkt hij terug op die periode? Petrus in het land sprak met hem over de krimp van de kerk, polarisatie en het zoeken naar verbinding zonder te verzanden in bestuurlijke drukte.
In de Domkerk
René de Reuver vierde zijn afscheid in de Domkerk in Utrecht, een plek die veel voor hem betekent. ‘Deze plek is voor mij eigenlijk wel heel bijzonder. Hier vlakbij op het Domplein bij het Academiegebouw ben ik met mijn theologiestudie begonnen. Deze kerk roept bij mij altijd ook de herinnering aan het begin van de Protestantse Kerk op,’ verwijzend naar de viering van de fusie van de Nederlandse Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelisch-Lutherse Kerk.
Op de vraag hoe hij kijkt naar de krimp van de Protestantse Kerk in Nederland, benadrukt De Reuver dat de kerk geen krampachtige houding moet aannemen, maar open moet staan voor nieuwe manieren waarop God zich in de wereld laat zien. Hij vertelt over een bijzondere ervaring in zijn eigen gemeente. ‘In een stilteviering bij ons in de kerk in Houten stond daar een icoon, daar was ik op geconcentreerd. En alsof ik een soort stem hoorde van binnenuit: René, ben jij nou daar waar Ik ook ben? Ik vatte dat niet alleen persoonlijk op, maar ook als roeping voor de kerk. Je kunt wel ontzettend bevreesd zijn van ‘hoe moet het nou met die kerk? Hoe moeten we dit en hoe moeten we dat?’ God zelf is in deze wereld aanwezig en zijn weg door deze wereld gaat wel door - zijn beweging. Daar hoeven we geen zorg over te hebben, dat ligt in zijn hand, maar voegen wij ons daarbij? Dat is eigenlijk veel meer de vraag. Dus ‘ben jij daar waar Ik ben?’’
'In die zin is de kerk vaak niet zoveel anders dan de samenleving'
Polarisatie
René de Reuver spreekt ook zijn zorg uit over de polarisatie binnen de kerk.
‘Naast al die mooie dingen, maak ik me ook wel zorgen natuurlijk als je ziet wat er ook allemaal in de kerk gebeurt. In die zin is de kerk vaak niet zoveel anders dan de samenleving. Dat we eigenlijk ook ons eigen geloof en het beleven van het geloof eendimensionaal maken: alleen maar zoals ík er over nadenk en zo moet de kerk dat dan ook nog eens een keer onderstrepen, als ‘dát is de profetische roeping voor de kerk.’ Het is vaak puur een verlengde van alleen maar hoe je er zelf over denkt en dat polariseert enorm. Maar hoe kom je tot die verbinding? Dat heb ik zelf wel altijd proberen te zoeken.’
Kijk het hele interview aanstaande zaterdag, dit keer om 19.35 uur bij Petrus in het land op NPO 2.
Elke week inspiratie in je mailbox?
Schrijf je dan in voor de KRO-NCRV inspiratienieuwsbrief
