‘Ik heb eigenlijk een leven gehad waarin kritiek wel dagelijks voorbij kwam,’ vertelt Selena. ‘En ik merkte dat ik ging leven naar de kritiek van andere mensen. En dat was ik zat.’

Selena groeide op in Julianadorp als middelste van drie meiden. Haar jeugd was onveilig; beide ouders waren alcoholist. Ze was mondig en zei wat ze dacht, wat thuis niet altijd werd gewaardeerd. Uiteindelijk escaleerde het en werd ze uit huis geplaatst. Ze kwam in een pleeggezin terecht.

Al op jonge leeftijd ging ze op eigen benen staan. De Koninklijke Marine lag voor de hand: dichtbij huis en met kansen op werk. Ze begon bij de logistieke dienst en werd kok. Niet omdat dat haar droom was, maar omdat die functie beschikbaar was. Toch groeide ze door tot chefkok, en later tot instructeur, waar ze nu nieuwkomers opleidt in verschillende vormen van oorlogsvoering.

Een nieuwe start

Tijdens haar werk bij de Marine raakte Selena in gesprek met vlootspredikant Johan Trouwborst. Door die gesprekken werd haar eigen zoektocht naar geloof en zingeving steeds duidelijker.

‘Om meer op zoek te gaan naar mijzelf, ben ik eerst op zoek gegaan naar degene die van mij houdt zoals ik ben,’ zegt ze.

Voor Selena is dopen geen vanzelfsprekend ritueel, maar een bewuste keuze:

‘Ik vind niet dat je dit blindelings kunt doen, zonder dat je goed helder hebt wat je ook gaat inleveren, en dat je dat er wel voor over hebt. Anders is het maar een afspraak… een nutteloze afspraak.’

Wil je weten hoe Selena zich voelde na deze bijzondere doop?
Kijk dan zaterdag om 17.10 uur op NPO 2 naar Petrus in het land.