De adoptie 

Van jongs af aan weet Julia dat ze geadopteerd is: ‘Mijn ouders zijn er altijd eerlijk en transparant over geweest’. Julia praat liever niet over de reden van haar adoptie, ze benadrukt wel: ‘Mijn moeder wilde mij niet afstaan, daarom was ze zo blij om mij te zien.’ 

Nu Julia zelf moeder is, kijkt ze toch anders naar haar adoptie: ‘Ik kan me niet voorstellen dat ik mijn eigen zoon zou moeten afstaan. In zijn uiterlijk zie ik veel van mezelf. Ik was nieuwsgierig of ik dat ook zou zien bij mijn biologische moeder.’ 

Gevoelens 

Samen met Derk reist Julia af naar Guatemala om haar biologische moeder te ontmoeten: ‘Ik had veel emotie, maar tegelijkertijd weet je niet wat je moet verwachten. Daarom sloot ik mezelf af voor deze gevoelens. Ik liet het op me afkomen tot aan het moment dat ik mijn familie zag. Het was de moeite waard.’  

Een bijzonder moment  

De ontmoeting is emotioneel en hartverwarmend. De familie van Julia is blij om haar eindelijk in de armen te kunnen sluiten: ‘De ontmoeting was apart. Het voelde alsof ik er niet bij zat, maar dat ik naar mezelf keek in een film. Ik weet niet meer wat mijn moeder zei, want het ging te snel voorbij. Ik vond het gek om te zien dat ik tegenover mijn biologische moeder stond.’ 

Ook ontmoet Julia drie oudere halfzussen en een jongere volbloed zus: ‘Ik kreeg van iedereen een knuffel en voelde me erg welkom.’  

Wekelijks contact  

De rest van de middag ontvouwt zich tot een mooi verbindingsmoment met haar familie: ‘Het was een middag van veel praten en elkaar leren kennen. Mijn vriend en ik hebben voor mijn moeder en zussen pakketten gemaakt met allerlei voedingsmiddelen. Het dak van mijn moeders huis is van golfplaten gemaakt, dat zegt al veel over hun leefomstandigheden.’ 

De ontmoeting was van korte duur en Julia kijkt ernaar uit om haar familie weer te zien: ‘We hebben geen belcontact, maar wel wekelijks contact via Whatsapp. Ik ben van plan om met mijn gezin terug te gaan naar Guatemala.’