‘De uitzending van Spoorloos met mijn verhaal heb ik wel honderd keer gekeken. De eerste keer ontroerde het me nog niet zo, omdat ik de werkelijkheid heftiger vond dan het item. Mijn biologische vader vinden was zo’n ingrijpende gebeurtenis. Door steeds stukjes van de uitzending terug te kijken, daalde het besef dat ik hem had gevonden, steeds verder in.'

Een passionele nacht

'Het verhaal is precies zo gemaakt als ik het in mijn hoofd had: mijn moeder die samen met een vriendin in een rode Eend dapper de wijde wereld intrekt, jonge twintigers op zoek naar avontuur. Dat vindt ze in Frankrijk, waar ze een passionele nacht beleeft met een Franse psychologiestudent. En dan schiet het beeld naar mij, als baby in een kinderwagen. Van een onschuldige nacht naar een echt mens, dat raakt me telkens opnieuw. Net als de foto’s van Jacques van toen. Ik begreep meteen: dat is een type op wie mijn moeder zou vallen.’ 

Schone lei 

‘Tijdens de opnames had ik tot dat moment de controle over wat ik wilde delen, ik had me goed voorbereid en wist precies wat ik wilde zeggen. Maar toen hij eenmaal in beeld kwam, liet ik me alles wat ik voelde, spontaan ontvallen. Hem vinden was weliswaar het einde van een jarenlange zoektocht, maar betekende vooral ook de start van iets nieuws. Het voelde als een schone lei, een blanco vel dat we samen konden inkleuren in de wetenschap dat we elkaars DNA delen, maar nog onwetend zijn over wat ons gevormd heeft in het leven. In de jaren die volgden hebben we langzaam onze ‘rugzak’ uitgepakt, de inhoud voor elkaar op tafel gelegd en ons leven zo herschikt dat er een rol is voor ons allebei. Een rol die genoegdoening brengt en voldoening geeft.’

Geheim 

Het is een behoorlijke achtbaan voor Mabel; de fase die start als de camera’s niet meer draaien. Ze gaat ontdekken waar ze vandaan komt, terwijl ze al een half leven achter de rug heeft. In haar geval een fijn leven, met haar moeder en haar stiefvader Wim. Ze weet dat Wim niet haar biologische vader is, maar wie wel - daar wordt lange tijd geheimzinnig over gedaan. Pas op haar 23e hoort ze het hele verhaal; over de kortstondige vakantieromance tussen haar moeder en Jacques.

Dan nog gaat Mabel niet naar Jacques op zoek: ‘Dat voelde als verraad tegenover Wim. Hij heef me altijd laten merken hoe veel hij van me houdt, maar liet zich ook eens ontvallen dat hij van de brug zou springen als ‘die man’ voor de deur zou staan. Pas toen ik na het overlijden van Wim zelf kinderen kreeg, merkte ik hoe sterk de behoefte was om te weten wie mijn biologische vader is.’