Albena groeit op bij haar liefdevolle ouders in Bulgarije. Op latere leeftijd emigreert ze naar Nederland. Als haar toenmalige man zegt dat ze is geadopteerd kan ze het niet geloven. Aan haar ouders durft ze het niet te vragen. Op het sterfbed van haar tante krijgt Albena te horen dat ze inderdaad is geadopteerd. “Ik ben nog steeds in shock”, vertelt Albena.
Tijdens de zoektocht van Spoorloos blijkt haar biologische moeder inmiddels te zijn overleden. Haar biologische (half-)broer kan het adoptieverhaal niet geloven en besluit niet mee te werken aan een DNA-test. “Geen leuke reactie, maar ik zou ook niet weten hoe ik zou reageren als iemand aan mijn deur zou staan met dat verhaal”, legt Albena uit. Uiteindelijk ontmoet Albena wel de nicht van haar biologische moeder. “Zij vertelde mij dat mijn moeder heeft gestudeerd en gewerkt. Meer weet ik niet. Ik had wel meer informatie over mijn moeder willen weten. Ik zit nog steeds met veel vragen. Hoewel de zoektocht is gelukt, is het resultaat niet leuk voor mij.”
De tekst gaat verder onder de foto.
Vragen
Het resultaat valt enigszins tegen voor Albena. Zo blijft ze niet alleen achter met vragen over haar biologische moeder, maar ook over haar vader. “Ik wil weten wie hij is, maar ik denk dat dat heel lastig wordt. Hij staat nergens in de adoptiepapieren aangegeven. En het is nu echt lang geleden.” Daarnaast blijkt haar biologische familie Roma te zijn. Dit ligt in Bulgarije erg gevoelig. Albena schrikt behoorlijk van dit nieuws. “Tijdens het Communistisch regime was voor Roma veel verboden. Het is nog steeds lastig en daarom pijnlijk voor mij.”
'Ze was heel warm en wilde echt kennis met mij maken'
Albena heeft goed contact met de nicht van haar biologische moeder. “Ze was heel warm en wilde echt kennis met mij maken. Dus bij terugkomst heb ik cadeautjes gekocht voor haar. Sloffen in de vorm van Nederlandse klompen en een doos met Nederlandse snoepjes. Ik heb dit aan haar gegeven toen ik mijn dochter in Bulgarije bezocht.” Albena en de nicht van haar moeder bellen elkaar met regelmaat en praten over van alles en nog wat. “Als ik naar Bulgarije ga zal ik haar weer zien, maar ik heb nog niks op de planning staan.”
De tekst gaat verder onder de foto.
'Zij hebben mij een kans gegeven'
Ondanks dat de puzzelstukjes niet compleet zijn, voelt Albena dankbaarheid. “Ik ben heel dankbaar voor mijn adoptieouders. Zij hebben mij een kans gegeven. Dat maakt mij echt heel blij.” Haar adoptieouders zullen altijd haar echte ouders blijven. “En ik ben nu veel rustiger dan vroeger. Ondanks dat de situatie pijnlijk is, geeft het toch rust.”
