Sara is een tiener wanneer ze hoort dat haar vader niet haar biologische vader is. Ze heeft daarna één keer telefonisch contact hem. Wanneer haar moeder overlijdt, schakelt ze Spoorloos in om haar biologische vader opnieuw te vinden.
Eén keer contact
Sara groeit nietsvermoedend op met haar biologische ouders. Althans, dat denkt ze. Wanneer ze hoort dat haar vader niet haar biologische vader is, is ze er kapot van: ‘Mijn wereld stortte in. Mijn familie bleef mijn familie, maar ineens was dat op een andere manier.’ Sara heeft in haar tienerjaren één keer telefonisch contact met haar biologische vader die in de Verenigde Staten woont.
Wanneer ze ouder is, neemt de behoefte toe om opnieuw met hem in contact te komen. Ze schakelt Spoorloos in: ‘Ik heb altijd behoefte gehad om contact te hebben met mijn vader. Na het overlijden van mijn moeder was deze behoefte groter. Ik verlangde naar een biologische band.'
‘Biologisch gezien ben ik zijn dochter, maar niet in religieuze zin’
Sterke band
Spoorloos vindt Sara’s vader in New York. Hij is rabbijn in de Joodse gemeenschap. Onderweg naar de ontmoeting weet Sara niet wat ze moet voelen: ‘Ik had zoveel scenario’s in mijn hoofd en dat maakte het allemaal nog spannender. Ik kon niet fantaseren over het verdere contact ná de ontmoeting. Biologisch gezien ben ik zijn dochter, maar niet in religieuze zin. Dat zijn mijn vaders woorden. Het is niet leuk om dat te horen, maar het is ook geen issue. Hij is een religieuze man. Dat wil ik respecteren.’
Op een winterse dag en met de nodige spanning ontmoet Sara haar vader in New York: ‘Er zijn geen woorden om dat gevoel te omschrijven. Het was direct duidelijk dat de biologische band heel sterk is. De ontmoeting raakte mij, net zoveel als dat het hem raakte. De ontmoeting opende zijn hart, zei hij.’
Nog altijd contact
De rest van de middag brengen ze samen door: ‘We hebben door het park gewandeld en veel gepraat. De dagen erna hebben we elkaar ook gezien, maar wat korter. Het was sabbat (de wekelijkse rustdag in het jodendom die duurt van vrijdagavond tot zaterdagavond, red.). De laatste dag hebben we een strandwandeling gemaakt en heeft hij mij naar het vliegveld gebracht.’
Sara behoudt via WhatsApp contact met haar vader. Bellen is door het tijdsverschil lastig: ‘Al een lange tijd heb ik een reis gepland naar New York met een vriendin. Dan ga ik hem ook weer zien.’
Wil je meer van dit soort artikelen lezen?
Laat je inspireren door de Persoonlijke verhalen nieuwsbrief
