Iedereen die in alle vroegte fluitend gaat hardlopen, op social media de 'vijf-kilometer-voor-het-goede-doel' challenge deelt in een tijd waar menig mens enkel van kan dromen én iedereen die geen zweetdruppel laat tijdens het joggen: you go. Mocht je nu niet tot die groep behoren en je afvragen hoe zij dat moeiteloos (lijken te) doen, lees dan vooral verder.
Dweilen met de kraan open
Een gezond leven kunnen we alleen maar aanmoedigen. En bewegen hoort daar absoluut bij, zeker in tijden van een pandemie waar een gezonde levensstijl bijdraagt aan je weerstand tegen het virus. "Zonder aandacht voor onze leefstijl is aanpak van corona 'dweilen met kraan open'", schrijft Trouw eerder deze week op basis van onderzoek dat werd uitgevoerd door TNO en het Leids Universitair Medisch Centrum.
Hoewel een stevige wandeling of een rustige fietstocht óók volstaat als beweging, is het voor heel veel mensen weleens lekker om intensief te sporten. Bijvoorbeeld door een rondje te gaan hardlopen. We kennen allemaal wel iemand die lyrisch kan vertellen over hoe fijn het is om te rennen. En eerlijk gezegd, nu de sportscholen gesloten zijn lijkt hardlopen de nieuwe hobby van iedere gemiddelde Nederlander.
Behoorlijk veelbelovend
Maar wat maakt dat zó veel mensen goed gedijen op een rondje hardlopen? Trail runner Scott Dunlap omschrijft het als volgt: "Ik zou het vergelijken met het gevoel dat je hebt na twee Vodka-RedBulls, drie Ibuprofen en daarbovenop een winnend lot uit de loterij op zak." Dat klinkt behoorlijk veelbelovend, vinden wij.
Het tijdperk van jagers en verzamelaars
Verschillende verhalen doen de ronde over de mentale toestand tijdens het hardlopen. Zo stellen wetenschappers Daniel Lieberman en Dennis Bramble dat het bevredigende gevoel dat we overhouden aan een rondje joggen afstamt uit de tijd van jagers en verzamelaars. Door het fysiek genotzalig te maken om te rennen, zouden mensen sterker gemotiveerd blijven om te jagen en verzamelen, de oude overlevingsstrategie. Dat genot is een evolutionair proces, een beloningsmechanisme.
Pijnverlichting en plezier
Deze evolutionaire verklaring van het plezierig hardlopen zit hem dus in de dreiging van de vroege mens om letterlijk te sterven als ze niet genoeg zouden verzamelen. Deze hersenstimulans steunt op twee indicatoren: pijnverlichting en plezier. Dat is dus hetgeen dat ten grondslag ligt aan het genot dat je ervaart tijdens het hardlopen.
Endocanno... Wat?
Hoe dat fysiek wordt georganiseerd, heeft te maken met het stofje endocannabinoïden. Wat zeg je? Dit is hetzelfde stofje dat wordt nagebootst in cannabis. Deze stof komt vrij tijdens het sporten en zorgt ervoor dat hardlopen bij veel mensen stressvermindering oplevert, pijnverlagend werkt én dat je zintuigen na de training op scherp staan.
We horen je denken: 'leuk, al die positieve effecten, maar als ik ren doet alles pijn'. De truc zit hem in een constante, matige inspanning. Niet te snel, maar ook niet te langzaam. Zorg vooral dat je het minstens twintig minuten kunt volhouden. Voor je het weet worden die endocannabinoïden getriggerd en hoor je binnen mum van tijd bij de groep mensen die staat te springen om de sportschoenen uit de kast trekken voor een ontspannend hardlooprondje.
