Een drankje aangeboden krijgen in de kroeg, hulp bij het plakken van je band of een aanbod om je even naar huis te brengen. Veel vrouwen maken het wel eens mee. Best wel aardig toch, als iemand je dat aanbiedt? Maar toch bekruipt je soms het gevoel dat iets hieraan niet helemaal goed zit. Hoogkamp schreef een openhartige column over dit gevoel dat veel vrouwen herkennen: gratis drankjes, zijn meestal niet gratis.

Misschien heb ik het verkeerd begrepen

“Ik heb een keer kip gegeten met mijn kleermaker, bereid door zijn vrouw. Hij noemde me altijd ‘prinses’ en bood me een baan aan in zijn naaiatelier”, schrijft Hoogkamp. “Vorige week probeerde hij me te zoenen. (...) Ik draaide mijn hoofd weg en zei dat ik alleen wilde zoenen met mijn vriend. Beledigd riep hij uit dat hij op mijn wang mikte, waarbij een speld die aan zijn lip hing op en neer danste. Ik rekende het vestje dat hij al gerepareerd had af en zei vriendelijk gedag. Vooral geen scène schoppen, was mijn eerste gedachte. Misschien heb ik het verkeerd begrepen.”

Zeg er wat van!

En dat is een gevoel dat veel (jonge) vrouwen bekend voorkomt: “Misschien heb ik het wel verkeerd begrepen” en “zo was het vast niet bedoeld”. Daarom roept Hoogkamp op er wat van te zeggen als zoiets je overkomt. Want: “Elke keer dat je niets zegt, werk je een volgende keer in de hand.”

Maar dat het moeilijk is om dat te doen, weet ze maar al te goed. Ook zij koos gewoon een andere kleermaker in plaats van de confrontatie aan te gaan. Maar toch loont het om er wel wat van te zeggen. Hoogkamp vertelt: “Laatst hoorde ik over een vrouw die in een drukke treincoupé een ongewenste hand op haar billen voelde en luid te kennen gaf dat ‘die meneer zijn hand weg moest nemen.’ Daar is moed voor nodig, maar hopelijk doet die meneer het niet meer.”

Lees de prachtig geschreven column van Helena Hoogkamp hieronder!