"We leerden elkaar kennen via gemeenschappelijke vrienden", vertelt Rita over het begin van haar relatie. "Er waren meteen al dingen waar ik een raar gevoel bij kreeg. Het was bijvoorbeeld niet goed dat ik na mijn werkdag nog napraatte met collega's, want ik moest meteen naar huis komen. Ik dacht: 'Dit is zijn normaal, ik kijk gewoon of dat ook voor mij werkt"', vertelt Rita.

De eerste klap

Ze was binnen vier maanden zwanger, terwijl artsen hadden verteld dat ze niet zomaar zwanger kon worden. "Een maand nadat ik erachter kwam kreeg ik de eerste klap. Ik weet niet eens meer wat de reden was." Toen de ex-partner haar sloeg, sloeg ze terug. "Uiteindelijk draaide hij het zo dat het mijn schuld was. Dat was het begin van veel meer ellende."

Terugkijkend werd Rita al gemanipuleerd vóórdat ze de eerste klap kreeg. “Hij was me aan het voorbereiden, zodat ik me klein zou voelen. Alles wat ik wist en deed was niet goed. Hij isoleerde me, waardoor mijn geliefden afstand van me namen. Dan zei hij: ‘Zie je wel, ze komen niet eens langs.’ Hij speelde echt op mijn zwakke plekken in. En ik begon hem te geloven.”

Blauwe plekken

Met de tijd werd het steeds erger. "Tijdens de zwangerschap kreeg ik dagelijks klappen op mijn hoofd. Ik zat altijd onder de blauwe plekken. Ook ben ik vaak genoeg gevallen en ben ik een aantal keer tijdens mijn zwangerschap naar het ziekenhuis gegaan met bloedingen."

Rita was nooit meer alleen. "Overal waar ik was, was hij ook. Als mijn telefoon ging nam hij op, of luisterde hij mee. Als ik een appje kreeg moest ik het aan hem laten lezen en antwoordde hij. Als ik alleen naar de supermarkt mocht was ik dolblij, maar moest ik bij thuiskomst er wel op letten dat ik me op de juiste manier gedroeg. Want anders was het weer raak."

Therapie

De ex-partner van Rita zegt tegen haar dat ze therapie nodig heeft. "Door die psycholoog kwam ik erachter dat ik niet gek ben. Mijn ex ging wel eens mee naar mijn therapie, dus mijn psycholoog wist hoe hij was. Toen zij mijn dossier met een collega besprak zei haar collega: 'Dit is een huwelijkssadist'. Toen ik die term hoorde en onderzocht wat dat inhield, viel alles op zijn plaats."

Voordat ze kon nadenken over hoe ze hieruit kwam, was het tijd voor haar bevalling. "Ik moest zelf rijden naar het ziekenhuis, want hij had daar geen zin in. Doordat de bevalling snel ging, moest ik van hem daarna alles weer zelf doen in huis. Nog geen week na mijn bevalling kreeg ik een stomp in mijn buik. Ik lag half bewusteloos op de badkamervloer en het enige dat ik kon denken was: 'Niet flauwvallen, je kind ligt daar.'''

Hulp van vriendin

Wanneer Rita alleen naar een tandartsafspraak gaat, mailt ze een vriendin met wat er aan de hand is. Het lukt haar om hem ervan te overtuigen dat ze alleen met haar vriendin af mocht spreken. Ze hebben elkaar toen gezien en afgesproken dat ze eerst zelf zou proberen weg te komen, anders zou haar vriendin contact opnemen met haar familie. "Ik probeerde zelf weg te gaan met mijn zoontje, maar uiteindelijk had ik een mes op mijn keel. Toen heeft mijn vriendin mijn vader geïnformeerd."

Haar vader is samen met haar opa en oma naar haar huis gekomen. "Ze hebben gezegd dat mijn ex zijn spullen moest pakken en weg moest gaan. Dat was stap één." Een week erna heeft ze aangifte gedaan. Toen kwam ze erachter dat zij niet het enige slachtoffer van hem is, maar er nog vier vrouwen met dezelfde ervaringen bij de politie bekend zijn.

De eerste zaak is geseponeerd, door gebrek aan bewijs. Daarna is Rita in hoger beroep gegaan, daar kwam zes maanden voorwaardelijke gevangenisstraf uit met twee jaar proeftijd, een contactverbod, schadevergoeding en een agressietraining. Toen is hij in hoger beroep gegaan. "Uiteindelijk is hij veroordeeld tot 120 uur taakstraf. Dat vind ik verschrikkelijk."

Boodschap

Rita wil een boodschap meegeven aan vrouwen die in een soortgelijke situatie zitten. "Wees je ervan bewust dat dit niet jouw schuld is. Jij doet niets verkeerd. Gezien het rechtssysteem: maak foto's. Zet desnoods een geheime camera in je huis als dat kan. Verzamel genoeg bewijsmateriaal en doe aangifte. En ga zo snel mogelijk weg, want het gaat niet veranderen."

Gelukkig heeft Rita er ook positieve dingen aan overgehouden. "Ten eerste natuurlijk mijn zoon. Ik ben later weer in therapie gegaan en ik ken mezelf inmiddels beter dan voor ik hem leerde kennen. Ik heb inmiddels twee bedrijven, ik ben verhuisd, mijn zoon is gelukkig. Het is nu écht klaar."

Zit je zelf in een dergelijke situatie of vermoed je huiselijk geweld bij iemand anders? Ga dan naar veiligthuis.nl of bel naar 0800-2000.