10-02-2020
Ik ben een grote fan van Herman Finkers. Afgelopen dagen was het weer volop genieten. In De Wereld Draait Door, dagblad Trouw, de Volkskrant…Herman was alomtegenwoordig! Zijn film De beentjes van Sint Hildegard gaat komende dagen in première. Vandaar! Het is vooral zijn nuchtere wijsheid in combinatie met de Twentse droge humor die mij altijd weer vrolijk stemt.

COLUMN WILFRED KEMP

Hoogtepunt van dit weekend was Hermans antwoord in de Volkskrant op de vraag of hij in reïncarnatie gelooft: “Nee, daaraan moet ik niet denken. Dat het hele gesodemieter weer van voor af aan begint. Ik zeg altijd maar zo: “Het leven is niet erg, maar je moet er geen gewoonte van maken.” Top!

Het wordt mij ook wel eens gevraagd, of ik in reïncarnatie geloof. Ik moet dan altijd bekennen dat als het op leven-na-de-dood aankomt, ik een agnost ben. Ik geloof wel dat het leven uiteindelijk sterker is dan de dood, maar hoe en waar…? Ik heb geen idee. Alles wat mensen erover beweren, zegt volgens mij meer iets over hun verlangen, over hoe ze zouden willen dat het er uitziet, dan over een concreet bestaande werkelijkheid. Daar weten we helemaal niks van. Daar kunnen we hoogstens in beelden over spreken. 

En als ik dan toch zou moeten kiezen, dan spreekt dat beeld van reïncarnatie mij eerlijk gezegd niet zo aan. Als ik het goed begrijp betekent het dat je na je dood een soort herkansing krijgt. Een nieuw leven om je eerder gemaakte fouten recht te zetten, ervan te leren, en zo, desnoods via meerdere levens te groeien naar perfectie. Kom je dus na een zwaar sterfbed doodmoe in het hiernamaals aan, moet je weer terug…Ik moet er niet aan denken!

Nee, dan toch liever het beeld van een zorgzame Vader die zich liefdevol over mij ontfermt. Die zijn armen om mij heen slaat en de tranen droogt, die vloeien als ik terugdenk aan alles wat ik verkeerd heb gedaan. Ik hoef ook niet terug om die fouten goed te maken. Goddank! Hij vergeeft mijn fouten. Allemaal. En ik mag voortaan leven, voor eeuwig, helemaal zoals Hij me ooit bedoeld heeft. Moge het ooit zo zijn!