Zingen in vreugde en verdriet
Vandaag zijn we in Dordrecht. De leden uit de Grote Kerk delen met ons wat hun aan het zingen maakt.
In de Grote kerk heet dominee Paul Wansink ons welkom en neemt ons mee in het thema van deze week: Zingen in vreugde en verdriet. 'Elke kerkdienst als ik de eerste psalm hoor, krijg ik tranen in mijn ogen', vertelt dominee Wansink.
De leden uit de Grote Kerk delen met ons wat hun aan het zingen maakt. Zo ook Ferdinand Becker, een man met autisme. Hij zit sinds vijf jaar bij de cantorij van deze kerk. 'Als ik aan het zingen ben, zet ik me over mijn eigen drempels heen', vertelt hij. 'De benauwdheid die ik soms heb, gaat in het zingen over.'
Ook voor de jeugdcantorij in Dordrecht is zingen een wekelijkse bezigheid. Elke zondagochtend na de dienst in adventstijd, komen ze samen om onder begeleiding van Catrien Posthumus-Meyjes te oefenen. 'Ik vind het heel belangrijk dat kinderen een serieuze volwassen rol krijgen in een kerkdienst', vertelt ze. 'Zowel voor hen als de mensen in de kerk is het een ervaring die oplicht.'
Op diezelfde woensdag kunnen de inwoners van Dordrecht aanschuiven voor het ochtendgebed in het Stadsklooster. Niet alleen muziek, maar ook stilte blijkt een werking te hebben op de kerkleden. 'Ik merk dat je in deze gehaaste tijd overweldigd wordt door prikkels', vertelt Jan van der Ham. 'De stilte tijdens het ochtendgebed voelt als een oplaadmomentje.'