Verkondiging 10 november 2024
Celebrant: pastoor Jack Glas
H. Petruskerk, Roelofarendsveen

Lezingen:
1 Koningen 17, 10-16
Hebreeën 9, 24-28
Marcus 12, 41-44

Beste mensen, beste mede-gelovigen,

Ik wil vandaag beginnen met u allemaal te feliciteren! Feliciteren omdat we iets te vieren hebben. Namelijk dat er iemand is die om u geeft, u allemaal persoonlijk, iemand die bezorgd om u is, als het niet zo goed gaat, iemand die u wil ondersteunen in uw leven en die iemand is Jezus Christus, onze redder!
Hij heeft niet voor niets gezegd dat Hij met ons zal zijn tot aan het einde der tijden!
Is dat niet iets om blij om te zijn? Is dat geen felicitatie waard?

Maar terwijl ik dit zeg, en u het tot u door laat dringen, besef ik heel goed dat we het zo niet altijd ervaren. Vaak lijkt Jezus ver weg, dat geldt ook voor mij. Wel is mijn ervaring dat hoe meer tijd en energie ik investeer in mijn relatie met Jezus; hoe meer ik ook ervaar dat Hij erbij is; dat Hij mij stuurt en bijstaat.
Door inzichten die in een keer opkomen, of door de voorzienigheid: als ik in hetgeen er om me heen gebeurt aanwijzingen van God kan ontdekken. Niet dat Hij al m’n zorgen laat verdwijnen, maar wel dat Hij me helpt met die zorgen om te gaan. Zo lijkt het te zijn: hoe meer ik Jezus op de eerste plaats zet, hoe meer ik besef dat Hij mij vasthoudt en bijstaat.

Jezus vraag ons vandaag om onszelf helemaal te geven, niet alleen een beetje!
We hoorden zijn waarschuwing aan zijn leerlingen en daarmee aan ons: dat ze vooral zichzelf niet belangrijk moeten vinden en zeker geen plaatsen van aanzien mogen zoeken.

Jezus geeft het voorbeeld van die arme weduwe. Zij geeft wat zij heeft in geloof, in vertrouwen dat het goed zal komen; dat God haar zal helpen.
Zo’n zelfde verhaal hoorden we in de eerste lezing. Als die weduwe in Sarefat ook echt alles geeft: haar laatste voedsel geeft ze aan die vreemdeling, die een profeet blijkt, in het besef dat dat het juiste is om te doen, in vertrouwen op God dat Hij haar zal helpen.

Beste mensen, beide weduwen geven een krachtig voorbeeld: ze geven zichzelf helemaal, zonder voorbehoud, in vertrouwen, in geloof, zij zetten God op de eerste plaats en ze ervaren dat God hen vasthoudt en bijstaat.

En Jezus geeft zelf ook dat voorbeeld: Hij gaat zijn weg van lijden en vernedering voor ons, uit liefde. Hij geeft zichzelf helemaal, zonder voorbehoud! En daarmee neemt Hij alle obstakels weg die wij hadden opgeworpen! Zo is Hij die hogepriester waar we in de tweede lezing over hoorden. Niet een hogepriester die ieder jaar opnieuw een offer moet brengen. Nee, degene die zichzelf heeft gegeven, voor altijd. Hij is degene die nu bij God onze zaak kan bepleiten.

Jezus geeft het voorbeeld: Hij geeft alles; en vraagt van ons hetzelfde…
Dat klinkt misschien als erg veel, alles geven. Vind u ook niet? Toch vraagt Jezus het niet voor zichzelf, maar juist voor ons. Want alleen als we onszelf geven in geloof, kunnen we de deur van ons hart werkelijk voor hem openen. Jezus staat voor de deur en klopt, en dat kloppen beantwoordt u door Hem op de eerste plaats te zetten! Dan komt Hij binnen en mogen we ervaren dat Hij er is en om u geeft! Want: hoe meer u Jezus op de eerste plaats zet, hoe meer u zult ervaren dat Hij ook u vasthoudt en bijstaat.

Tot slot kom ik dan tot de vraag die ik u vandaag wil meegeven: Welke prioriteit geeft u aan Jezus?
Kunt u eerlijk zeggen dat u Hem op de eerste plaats zet? Of zijn er toch allerlei zaken die voorgaan die belangrijker zijn dan dagelijks een moment van gebed, belangrijker dan het meevieren van de Eucharistie, belangrijker dan over uw geloof met anderen te spreken, belangrijker dan uw geloof te uiten in daden van liefde…

Beste mensen: deze gewetensvraag voor vandaag: Op welke plaats staat Jezus bij u?
Ik hoop van harte dat we elkaar mogen blijven feliciteren, niet alleen omdat we kinderen van God zijn, maar ook omdat we zo leven!