15e zondag door het jaar (b)

Sint Lambertusbasiliek, Hengelo

Pastoor Jurgen Jansen



Lezingen:

Amos 7, 12-15

Ef. 1, 3-10

Marcus 6, 7-13



Vandaag horen we over de uitzending van de twaalf apostelen. Zij waren vreemden voor elkaar. Mensen die geen natuurlijk band met elkaar hadden. Toch hadden ze een gemeenschappelijke verbondenheid met elkaar: dat ze zich geroepen wisten door Jezus. We hoorden het: Jezus riep hen bij zich. Dat komen we wel vaker tegen in de bijbel; dat het Jezus is die roept. Hij roept hen bij zich die Hij zelf wilde. Hij stelde twaalf apostelen aan om Hem te vergezellen en door Hem te worden uitgezonden. Eerst roept Jezus en dan zendt hij uit.



Daarbij komt dat de apostelen zonder allerlei zekerheden door Hem werden gezonden. Geen voedsel, geen reiszak, geen kopergeld. “Niets daarvan moogt ge meenemen”. In feite moeten ze gaan zonder op iemand of iets te steunen. Zonder op bezit en zekerheden terug te kunnen vallen. Integendeel. Ze moeten op weg gaan met vertrouwen, vertrouwen op de voorzienigheid van God.



Zo gingen de missionarissen ook op pad. Zonder dat ze iemand kenden, niet wetend wat ze nodig hadden, in een ver en vreemd land. Als enige wat ze bij zich hadden, en waarop ze vertrouwden, hun vertrouwen in God die hen zou vergezellen.

Is dat naïef te noemen? Is dat irreëel? Als Jezus je roept is dat niet iets wat je krijgt, wat je hebt, een opdracht, een last.

Het gaat om een verhouding, om een relatie. Je wordt geroepen tot Jezus.



U wordt geroepen, ik wordt vandaag geroepen om het woord van God te horen en samen, op welke wijze dan ook de eucharistie te vieren. Het zijn de twee tafels van Gods aanwezigheid in ons leven, ons hart en in de wereld. Niet om alleen maar voor onszelf te houden, maar om te delen.



We worden erdoor uitgedaagd om er mee de wereld in te gaan. Want doordat Jezus ons roept, zendt hij ook ons ook de wereld in. Het evangelie spreidt als het ware de vleugels over de wereld. Wij kijken en vieren wellicht met zo’n 60.000 mensen. Wij op onze beurt mogen, met de ons gegeven talenten die we hebben ontvangen, een weg vrij maken met onze betrokkenheid, oprecht geloof, welgemeend mededelen en trouw. Een vrijgemaakte weg waardoor we iemand vrij kunnen maken van zijn of haar slechte naam, van welke vorm van isolement, van sociale onrechtvaardigheid, van armoede….



Als we zo met onze zending, vanuit ons geroepen zijn door de Heer, gestalte mogen geven aan Gods bevrijdende boodschap. Met zijn aanwezigheid en goedheid in de wereld. Wat een dynamiek krijgt het evangelie, ons leven, en krijgen onze gemeenschappen een gezicht in de wereld van vandaag!



Goede missiereis!