2e Zondag Veertigdagentijd (c)
Pastoor Paul Verbeek
OLV van Lourdes, Bergen op Zoom

Lezingen:
Genesis 15, 5-12.17-18
Filippenzen 3, 17-4, 1
Lucas 9, 28b-36

Fratelli et Sorelli Buona Sera!
Goedenavond

Lieve mensen!
Met deze woorden begroette paus Franciscus de wereld toen hij gekozen was op 13 maart 2013.
Ik mocht hiervan getuige zijn via een verlengd avondjournaal en ik denk de meesten van u ook. Het maakte op mij een diepe indruk en gaf me een grote blijdschap. Ik zou het een Tabor-ervaring willen noemen. Alle ogen waren immers op de persoon van het balkon van de Sint Pieter gericht.
Heel eenvoudig en vol warmte werden we toegesproken. Hij wist de letterlijke afstand direct te overbruggen, onze nieuwe bruggenbouwer.
Dit beeld wil ik graag vasthouden. Dus ik begrijp goed dat Petrus bij de gedaanteverandering tot Jezus zegt: “laten we hier drie tenten bouwen”.

Van het begin van het pontificaat van paus Franciscus mogen we ervaren dat God mensen uitkiest om doorgeefluik te zijn van zijn barmhartige liefde.
De paus is hier vol van. Hij heeft zelf een extra heilig jaar van Barmhartigheid uitgeroepen. In de afgelopen 9 jaar heeft hij vele eigen accenten weten te leggen.
De kwetsbare en gekwetste medemens stelt hij centraal. Rond de Sint Pieter wordt dagelijks hulp geboden aan de vele dak- en thuislozen van Rome.
Zorgvuldig worden woorden en daden uitgekozen.
Een rouwboeket werpen in zee bij Lampedussa zegt veel meer dan een preek. Je laat zien dat je het meent dat door oorlog en geweld mensen op de vlucht de dood vinden in de Middellandse zee. Vele mensen werden hierdoor de ogen geopend voor dit massagraf.

Als geen ander is hij de apostel van de vrede en vaak ook een roepende in de woestijn. De mens, en zijn wereld zit in de knoop met zichzelf. De moeder van Jezus weet als geen ander onze knopen te ontwarren. Tot haar mogen we onze toevlucht nemen.

Voor de Veertigdagentijd heeft hij “24 uur voor de Heer” geïntroduceerd. Steeds meer kerken geven hieraan gehoor om verbonden in gebed rond de Heer steun en kracht te delen met God en elkaar.
Op Witte Donderdag de voeten wassen van gevangenen geeft een nieuwe inhoud aan deze liturgie. Het brengt de traditie bij de mens van nu en dat komt binnen.
Met de encycliek Laudato Si gaat hij de dialoog aan met de thema’s die jongeren raken.
Het synodaal proces geeft aan dat het voor paus Franciscus menens is om te luisteren naar wat er leeft onder de mensen van deze wereld.

Aan zulke initiatieven moeten vele mensen wennen, omdat ze nieuw zijn. Daarom ondervindt deze opvolger van Petrus ook veel tegenwerking.
Voor mij is het verfrissend en hoopgevend zeker in deze voorbereidingstijd naar Pasen. Juist in een tijd met zoveel angst, oorlog, haat en agressie heb ik nood aan leerlingen van Jezus hier en nu, die hoop kunnen bieden.
Ze laten in woord en daad zien wat het betekent om leerling van Jezus te zijn. Als geen ander weten ze hun eigen fouten en tekorten.

Daarom eindigt Paus Franciscus iedere ontmoeting met de vraag om voor hem te bidden.
Laat ons dat blijven doen.