Verkondiging 16 maart 2025
Sint Agathakerk te Lisse
Pastoor Bouke Bosma
Lezingen:
Genesis 15, 5-12.17- 18
Filippenzen 3, 17- 4, 1
Lucas 9, 28b-36
Broeders en zusters we horen vandaag wat het gebed voor een uitwerking op Jezus heeft. Zijn gelaat veranderd en zijn kleren worden verblindend wit. En daarnaast verschijnen er twee belangrijke historische figuren: Mozes en Elia. Zij vertegenwoordigen de Wet en de profeten de twee hoofdbestanddelen van de Joodse heilige Schrift.
De leerlingen die Jezus meegenomen had Petrus, Johannes en Jakobus worden overweldigd door een enorm gevoel van vreugde.
Een vreugde die ze willen vasthouden. Laten we hier blijven. Je hoort ze bijna zeggen ik wil niet terug naar de dagelijkse realiteit. Hun realiteit was dan ook niet bijzonder aangenaam. Ze hadden letterlijk alles uit hun handen laten vallen om Jezus te gaan volgen. En voor wat?
Geen plek meer om thuis te noemen, bespot en vervolgd. En nu ervaren ze eindelijk een prachtig moment. Zelfs God de Vader laat van zich horen: “Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene.
Laten we hier blijven zeggen ze tegen Jezus. Ze willen het moment vasthouden. Maar ze moeten terug, de dagdagelijkse realiteit weer in. Door de tijd van het laatste avondmaal. De arrestatie van Jezus, zijn kruisweg en kruisdood. Met de daaropvolgende angst van hun eigen vervolging. Nu zijn wij aan de beurt moeten ze gedacht hebben.
Zo herkenbaar voor velen van u. Velen van u zouden graag ontsnappen aan de realiteit van eenzaamheid. De realiteit van een ongeneeslijke en/of slepende ziekte, om maar eens 2 situaties te noemen. Wat graag zouden we worden bevestigd in het geloof dat er een Goddelijke werkelijkheid is, een werkelijkheid voorbij de moeilijkheden en het lijden. De leerlingen hadden Jezus nog die hen op sleeptouw nam.
Wij hebben vaak het gevoel er alleen voor te staan. Niemand die tijd voor u heeft of naar u om kijkt. Hoe moeilijk is het dan om te geloven dat er ooit een beter leven zal zijn.
In deze veertigdagentijd mogen we juist hieraan werken. Uitkijken naar ons eigen moment van gelukkig voelen. Hoe kunnen wij ons eigen persoonlijke contact hebben met Jezus? Door Hem gesterkt worden om ons leven aan te kunnen en te kunnen leven?
De leerlingen zijn niet alleen daar op de berg Tabor, ze staan daar met z’n drieën bij elkaar. Maar ook samen met de Heer.
Ook nu hier vandaag in deze viering zijn we niet alleen. Hier in deze kerk, de St. Agatha, zijn we tezamen. Via de diverse media zijn we ook over afstanden heen met elkaar verbonden.
U die nu ergens in een huiskamer op de bank zit of in een ziekenhuisbed ligt, maakt onderdeel uit van de gemeenschap verzamelt rondom de Heer.
Jezus is ook hier aanwezig. Straks hier op het altaar als het levend gevend brood is Hij aanwezig. Hier vanaf deze ambo vanuit de schrift als het levende Woord. Maar vooral in ons allen tezamen. Wij samen vormen met elkaar het lichaam van Christus en is Hij aanwezig.
In deze geïndividualiseerde wereld vergeten we snel de kracht van samen. De Heer brengt ons samen. En neemt ons mee de wereld in.
Laten wij in deze veertigdagentijd elkaar opzoeken. Zoeken naar het goede in elkaar en zo de Heer in elkaar ontdekken en met Hem samen de wereld ingaan en zijn vrede brengen.
