24e Zondag door het jaar (a)
Pastoor Peter van der Weide
St. Martinuskerk, Sneek
Lezingen:
Jezus Sirach 27, 30 - 28, 7
Romeinen 14, 7-9
Mattheüs 18, 21-35
Betrouwbare navolging
Schulden maken en er weer van af zien te komen. Bij iemand in het krijt staan, het is zo oud als de mensheid bestaat en zondebokken zoekt. Vandaag gaat het in het evangelie ook over schulden maken en vergeven.
We hoorden zojuist van een man die een gigantische schuld heeft; wel tienduizend talenten en dat is omgerekend miljarden euro’s. Deze man wordt zijn hele schuld kwijtgescholden. Maar wat doet die man; Hij blijkt zelf een muggenzifter te zijn, wanneer een vriend van hem, hem honderd denariën schuldig blijkt te zijn, dat is omgerekend 20 euro! Zelfs wanneer die vriend zijn excuses aanbiedt en vraagt om geduld te hebben, grijpt hij hem naar de keel en dreigt hem met de politie en een gevangenisstraf!
Wat Jezus ons vandaag wil zeggen is dit: "Als God zo mild en geduldig met onze schuld is, waar halen wij dan het lef vandaan om zo veeleisend te zijn tegenover elkaar!"
Diep in ons hart willen wij best goed zijn voor een ander, zeker voor hen die we goed kennen, die we graag mogen en die op hun beurt weer goed zijn voor jou. Het wordt moeilijker als je iemand lastig, nukkig, ondankbaar of onsympathiek vindt. En nog moeilijker is het bij iemand die je bedrogen heeft; die jou echt op je hart heeft getrapt; je vertrouwen totaal heeft misbruikt. Dan hoop je deze persoon niet meer tegen te komen en wanneer je hem of haar tegenkomt, dan loop je liever een straatje om, of je gaat in de kerk op een andere plek zitten! Vaak begint je bloed al te koken alleen al als je aan die persoon denkt, of wanneer je alleen al de naam van die persoon hoort noemen; en dan ook nog vergeven! Aan mijn nooit niet! Je wilt best eens de hand over je hart strijken, maar er zijn grenzen, je bent goed, maar niet gek...
En zo dacht Petrus ook. Petrus vond zichzelf een hele Piet als hij zeven keer zou vergeven en dan zegt de Jezus dat je wel 70x70 keer moet vergeven. En dan raakt Petrus de tel kwijt. En dat is nou net de bedoeling van Jezus, want vergeven is geen kwestie van tellen; geen kwestie van de meetlat ernaast leggen. Jezus neemt zijn vriend juist de meetlat af en vertelt hem over Gods maatstaf, die grenzeloos is, eindeloos. Wanneer wij zeggen tot hier en niet verder, wanneer wij elkaar de keel afknijpen voor een paar rotcenten, dan begint Gods eindeloze vergeving!
Hoe zou onze wereld er trouwens uitzien wanneer er géén vergeving zou bestaan? Ik denk heel wat anders dan nu, alhoewel er nog heel wat vergeving geschonken moet worden, elke dag opnieuw, vooral op de plaatsen en momenten waar mensen elkaar onderuit halen; de grond inboren.
De roep om wraak in onze wereld is nog steeds niet van de lucht en de angst voor nieuwe aanslagen is zeer groot sinds 23 jaar geleden op 11 september de aanslagen op de Twintowers en het Pentagon werden gepleegd en sinds de inval van Rusland in de Oekraïne op 24 februari 2022.
Vlak voor Santiago de Compostella ligt een hele grote berg stenen. Ooit is iemand daar begonnen een steen te leggen onder een ijzeren kruis dat daar staat. En nu, na vele jaren ligt daar die gigantische berg. Bedevaartgangers gooien er een steen op waanneer ze voorbijkomen. Wat hun dwarszit, wat als een steen op hun maag ligt, werpen ze van zich af.
Het is een mooie symboliek die nieuwe ruimte geeft. Jezus Sirach geeft ons ook het advies niet met wrok en gramschap te blijven leven lopen. Alleen domme mensen doen doet. Zorg dat je die ellende kwijt raakt. En hoe doen wij dat dan? Hoe doet u dat? Hoe kunnen we dat doen?
Het oudste graf op het kerkhof in Blauwhuis, hier vlakbij, is van IJsbrand Klaazes Galama, geboren in 1789, en echtgenote. Zij leefden in de vreeze des Heren.
Wat is dat…? Het heeft niets met angst maar met ontzag en eerbied voor het goddelijke te maken. Wat is er goddelijker dan royaal te zijn als het om vergeving gaat. Jezus gaat daar ons in voor, 70 maal 70 maal, altijd. Nu wij nog? Ik hoop het. Dat geeft nieuwe kansen en verlost veel mensen van stenen op hun maag en hart. Zo kunnen we ons steentje bijdragen aan het Koninkrijk van God. Is dat niet mooi en goed in deze Vredesweek!