23 juni 2024
Gertrudiskerk te Bergen op Zoom
Pastoor Paul Verbeek

Lezingen:
Job 38, 1.8-11
2 Korintiërs 5, 14-17
Marcus 4, 35-41

Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?
Deze woorden van de leerlingen zijn zo herkenbaar. Ze zitten met Jezus in de boot op weg naar de overkant. De overkant is voor de evangelist Marcus het beeld van de nieuwe wereld bij God in de hemelse werkelijkheid. Met de Heer varen in zijn boot naar de overkant betekent dus als leerling met Hem op weg gaan met als toekomst de veilige thuishaven bij de God.
Maar dit meevaren is niet rustig en zonder gevaar. We kunnen aan alles blootgesteld worden. In ons leven privé, maar ook als gemeenschap kan het er stormachtig aan toegaan.

Dit beeld begrijpen we met de dag beter nu door de klimaatsverandering het weer steeds onstuimiger wordt. Stormen, overstromingen en andere vormen van natuurgeweld lijken normaal te worden. Het lijkt de reactie te zijn van Moeder Aarde, die wij mensen op zoveel manieren geweld hebben aangedaan.
De verandering van de natuur en het weer hebben hun invloed op ons mensen. Als kinderen heel druk zijn in het najaar zeiden mijn ouders vroeger: “Er is storm of ander weer op komst”. Vaak was dat zo. Het is zoals een collega jaren geleden in Zeeland zei: Wij staan met beide voeten in de grond en worden hierdoor beïnvloed. De natuur raakt onze geest. Veel mensen worden angstig en onrustig door de stormachtige veranderingen in de natuur. Ze roepen met de leerlingen uit: Meester, raakt het U niet dat wij vergaan.

Ook onze kerk maakt een stormachtige tijd mee en dit is al een aantal jaren bezig. Door heel wat gebeurtenissen worden we opgeschrikt en velen zijn uit de boot gestapt. Ze zijn teleurgesteld, voelen zich niet gehoord en gezien. Ze willen niets meer met de geloofsgemeenschap te maken hebben. Misschien dat ze toch roepen tot Jezus: “Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?”

Dit alles heeft haar neerslag op de groep die in de boot blijft zitten. Ze komen wekelijks samen om te vieren en vanuit de geloofsgemeenschap zoeken ze stap voor stap naar de missie/zending in onze tijd. Hoe kunnen we authentieke leerlingen van Jezus zijn? Hoe getuigen we van zijn boodschap in woord en daad? Het appèl van de mens die uit de boot valt in kerk en samenleving dichtbij en ver weg moet ons blijven raken.
De opdracht is uitdaging, maar verre van eenvoudig.
Het doet ook ons uitroepen: “Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?”

De actie van Jezus in het Evangelie is verrassend. Hij weet de storm te bedaren en roept ons op om geen angst te hebben. Angst is een slechte raadgever. Vanuit angst maken we vaak een verkeerde keuze waar we later spijt van krijgen. Als we onze angsten kunnen overwinnen, worden we innerlijk vrij en hebben we de veerkracht om grote en kleine stormen in ons persoonlijk leven en in de gemeenschap te bedaren. Dit kunnen we alleen als we ervaren dat de Heer mee blijft varen met ons.

Ik wens ons allen een behouden vaart!