30 november 2025: Verkondiging

Verkondiging op de 1e zondag van de Advent
30 november 2025
Pastoor Jurgen Jansen
St. Lambertusbasiliek, Hengelo

Lezingen:
Jesaja 2, 1-5
Romeinen 13, 11-14
Matteüs 24, 37-44

Waak­zaam­heid en ver­wach­ting
Met oud en nieuw blikken we terug en we kijken vooruit. Vandaag doen we dat ook want het is ker­ke­lijk nieuw­jaar, begin van een nieuw litur­gisch jaar.
De kern­woor­den voor dat voor­uit­zien en terug­blik­ken zijn ver­wach­ting en waak­zaam­heid: in de Advents­tijd zien we uit naar de komst van de Heer; die ver­wach­ting vraagt waak­zaam­heid die vandaag in het evan­ge­lie centraal staat.

Ons leven gaat zo snel voorbij en de dag komt naderbij waarop we van deze aarde ver­trek­ken en oog in oog met de Heer zullen staan.
Is er nog iets wat we moeten her­ne­men?
De Advent nodigt ons uit om daar onze per­soon­lijke beveili­gingscamera op te richten, daar onze waak­zaam­heid naar uit te laten gaan. Zijn er zaken blijven liggen, hebben we nog iets goed te maken, is er een stap die we kunnen zetten om een relatie te her­stel­len met God of de naaste?
Waar zou­den we een nieuw begin kunnen maken?

Kansen geven
Het moei­lijkste woordje is vaak “Sorry, zo had ik het niet moeten doen”. Het is een teken van groot­heid als we klein kunnen zijn. Als we veel kracht nodig hebben om ons eigen gelijk te beves­tigen, blijft er weinig kracht meer over om ver­ge­ving te vragen, maar we leven allemaal van ver­ge­ving; ver­ge­ving van God en van mensen die ons willen aan­vaar­den en nieuwe kansen willen geven en dat is dus ook wat we voor en met anderen moeten doen: proberen - als het kan - om opnieuw te beginnen, nieuwe kansen te geven en in ieder geval niet verhar­den. Daar gaat de waak­zaam­heid over.

Undercover
Onze Lieve Heer is daarbij voor ons als een “undercover boss”, u zult het pro­gram­ma wel kennen: de baas is onherken­baar vermomd aanwe­zig; zo gaat het ook met onze hemelse Baas: soms hebben we wel iets van een idee en vangen we een glimp van Hem op, vaak herkennen we Hem niet. Soms ervaren we met dank­baar­heid Gods lei­ding en voor­zienig­heid, dan weer lijkt Hij ver en zelfs afwe­zig.
Dat ligt soms ook aan ons, dan moeten wij weer iets gaan doen om Hem te kunnen herkennen.

Zo is het ook met God
Relaties kunnen verarmen en vervagen, wie niet inves­teert in een relatie moet er niet van staan te kijken als die verbleekt, zo is het onder mensen, zo is het ook met God. Het verbleken van een relatie.
Het kan vele oor­zaken hebben; soms zijn we mis­schien te veel met ons­zelf bezig om echt open te staan voor anderen en vragen we ons meer af wat we krijgen dan wat we geven. Maar juist doordat we geven, geneest de pijn van wat we missen.

Toekomst
In deze Advents­tijd wor­den we dus uit­ge­no­digd waak­zaam te zijn en ver­wach­tings­vol te leven, uit te zien naar wat komt, te geloven in de toe­komst, uit­ein­delijk in de toe­komst die God ons zal geven.
Ja, we wor­den uit­ge­no­digd om met ver­trouwen en opti­misme naar de toe­komst te kijken die God ons zal geven en ons leven en onze inzet te richten op die ont­moe­ting.