Brugge, 4 april 2025 – Dit jaar viert de stad Brugge het achtste eeuwfeest van het Prinselijk Begijnhof Ten Wijngaerde.
Van 6 juni tot 28 september is het Brugse Begijnhof het middelpunt van een gevarieerd cultureel programma: tentoonstellingen, lezingen en concerten in de Begijnhofkerk.
Prinselijk
In de middeleeuwen ontstonden in veel steden van de Lage Landen ommuurde woongemeenschappen van zogeheten begijnen. Dat waren geen kloosterlingen, maar ongehuwde vrouwen die een sober en godsdienstig leven wilden leiden.
In Brugge waren meerdere begijnhoven. De nog bestaande werd aangelegd op landgoed De Wijngaerde. Het officiële begin was echter niet in 1225 maar ergens rond 1244, toen de vrouwengemeenschap onder de bescherming kwam van Margaretha II van Constantinopel, de gravin van Vlaanderen. In 1299 kwam het onder het direct gezag van koning Filips de Schone en kreeg het de titel ‘Prinselijk Begijnhof’.
Benedictinessen
In het Brugse Begijnhof wonen al lang geen begijnen meer. In 1927 werden de huizen aan de westzijde omgevormd en uitgebouwd tot een benedictinessenklooster, Monasterium De Wijngaard geheten.
De kerk in het Begijnhof van Brugge is toegewijd aan Sint-Elisabeth van Thüringen. Het gebouw dateert van de 17de eeuw; de eerste vroeggotische kerk was bijna geheel door brand verwoest. Het godshuis bevat diverse kunstschatten, zoals de Maria-beelden Onze-Lieve-Vrouw van Spermalie en Onze-Lieve-Vrouw van de Wijngaard. Dat laatste beeld was het enige object dat in de 16de eeuw de reformatorische beeldenstorm en de brand overleefde.
UNESCO
In 1998 werd het Brugse begijnhof, samen met twaalf andere Vlaamse begijnhoven, officieel aangemerkt als UNESCO-werelderfgoed.