In Onze boerderij in Europa trekt Yvon Jaspers met een aantal Boer zoekt vrouw-stellen per camper door ons omringende landen. Zij gaan langs bij boerenbedrijven die onze boeren al een stap voor zijn om erachter te komen hoe het verder moet. We praten met Gerben en Vivian, die op reis zijn geweest in Frankrijk. Ze gingen onder andere op bezoek bij Boer zoekt vrouw-stel Herman en Fleur. Hoe kijken ze terug op hun reis?
Over Gerben en Vivian
Boer Gerben (32) is een melkgeitenhouder in het dorp Papekop in de provincie Utrecht. Vivian (29) werkt als vmbo-docent. Anderhalf jaar geleden sloeg bij hen de vonk over in Boer zoekt vrouw.
Hoe hebben jullie de reis ervaren?
Vivian: We zijn op beide plekken echt geïnspireerd geraakt!
Gerben: Zeker! Ons tweede bezoek was bij Philip en Marja, die zachte kaasjes maken van hun melkproductie. Zelf hadden we ook al een tijdje een plan om lokaal iets te gaan doen met boerderijproducten. Toen kwamen we bij hen en dachten we: dit is het. Op de terugweg zei ik in de auto: wat denk je ervan als we dit eens gaan proberen?
Vivian: Ik ben zelfs nog een keer terug geweest om bij Marja in de leer te gaan. Ze heeft me iedere dag meegenomen om op bezoek te gaan bij andere Franse geitenboeren, die maken daar namelijk bijna allemaal kaas. Het was heel leuk om te zien dat je helemaal niet veel ruimte en geld nodig hebt om je zuivel om te zetten in een product.
Gerben: Een maand na onze reis rolden de eerste kaasjes al over de plank. Nu is dit nog heel kleinschalig voor familie, vrienden en kennissen, maar we zijn aan het regelen dat we de producten ook in plattelandswinkels kunnen verkopen.
Wat is jullie het meeste opgevallen tijdens het bezoek?
Gerben: Er is in Frankrijk gewoon veel meer ruimte. In Nederland zit je met veel mensen op elkaar, daardoor hebben we sneller te maken met meningen van anderen. Daar is iedereen meer met zichzelf bezig, omdat het niet zo dichtbevolkt is. Dat mis ik wel – het is hier altijd druk.
Vivian: De koppels, die beide uit Nederland komen, waren ook heel open over hoe ze hebben geworsteld met het vinden van hun draai in het buitenland. Het gaat nergens gelijk makkelijk, iedereen heeft zo z’n hobbels op de weg. Maar toch zag ik een enorm doorzettingsvermogen en enthousiasme in het werk. Dat was leuk om te zien.
Wat was het hoogtepunt van jullie reis?
Gerben: Vivian was tijdens de reis jarig. Natuurlijk heb ik daarom stiekem een heel mooi cadeautje voor haar geregeld, een gouden kettinkje met een hartje eraan. Dat was wel een bijzonder moment.
Vivian: Ik vond de hele trip superleuk. We mochten eindelijk samen in het openbaar verschijnen en toen gingen we gelijk op een soort mini vakantie, best bijzonder. En er werd inderdaad flink aandacht besteed aan het feit dat ik jarig was, hahaha…Het was ook de laatste draaidag, dus het was één groot feest.
Hoe kijken jullie nu naar de Nederlandse manier van boeren?
Gerben: In Nederland moet alles altijd heel strak en netjes zijn. Het erf moet netjes aangeveegd zijn en alles moet in rechte lijnen. Zoals ik al zei, zijn wij veel meer bezig met uitstraling en meningen van anderen. In Frankrijk speelt dat niet echt een rol.
Vivian: Een boerenbedrijf kan dus op verschillende manieren van werken goed functioneren. Dat hebben we daar gezien. In Nederland moet elke meter grond benut worden, omdat we niet de luxe hebben van heel veel ruimte. Wat daar trouwens wel duidelijk hetzelfde is als hier, is de liefde voor de beesten en de natuur. Je kunt nog zo ver uit elkaar wonen, maar dat zie je overal terug.
Gerben, wat merk jij van de stikstofproblematiek?
Gerben: Op dit moment merk ik er nog niets van. Er is vooral veel onduidelijkheid en dat is frustrerend. Als er duidelijkheid en een goed plan komt, weet ik wat ik eraan kan doen. Dan kan ik ermee aan de slag. Nu kan het zijn dat er wat boven je hoofd hangt, zonder dat je het weet. Maar we gaan natuurlijk gewoon door.
Hoe kijk je naar de toekomst?
Gerben: Soms heb ik wel het gevoel dat ik ook gewoon naar het buitenland moet verhuizen om daar te gaan werken. Al die ruimte in Frankrijk is wel heel aanlokkelijk, ik denk dat je daar als geitenhouder een heel goede toekomst hebt. Maar ik kan natuurlijk niet zomaar de boerderij achterlaten, het is een maatschap en een familiebedrijf. Ik kan wel een idee hebben, maar de rest gaat daar geheel begrijpelijk niet zomaar in mee. We hebben alles hier. En het is ook niet zo dat het hier slecht gaat, in tegendeel zelfs, dus er is nu geen directe reden om te vertrekken
Alles weten over de herkomst van je eten, groene keuzes en recepten?
Schrijf je dan in voor de Groener eten & leven nieuwsbrief!
