Calamiteitencoördinator Marian Booltink prikt dagelijks in onze dijken om op zoek te gaan naar de zwakke plekken. Wat vertellen de dijken haar? 'Ik dacht dat dit een probleem werd voor mijn kleinkinderen, maar ik ga het ook nog meemaken.'
Strijd met het water
Door heel Nederland wordt waterveiligheid in de gaten gehouden. Marian Booltink is een van de meest ervaren watercrisiscoördinatoren en weet te vertellen dat we in Nederland al heel lang een strijd voeren met het water in ons land. 'Dat gebeurde al in de middeleeuwen', vertelt Booltink. 'We hebben ons altijd moeten bevechten op alle stukjes van het land.'
'Ik heb lang gedacht dat dit alleen een probleem werd voor mijn kleinkinderen'
Dijkbewaking en wateroverlast
We hebben dan ook een paar grote rampen gehad. 'Door de Watersnoodramp van 1953 hebben we veel werkzaamheden uitgevoerd om de dijk aan de kust steviger te maken', herinnert Booltink zich. 'In 1993 en 1995 hebben we vooral bij de rivieren veel problemen gehad en in de zomer van 2021 kampten we met overstromingen in Limburg.'
De calamiteitencoördinator houdt zich daarom bezig met dijkbewaking. Booltink: 'Op het moment dat het heel spannend wordt op de dijk, hebben we daar experts voor. Zij kijken dan of er iets bijzonders aan de hand is. Denk daarbij bijvoorbeeld aan een gat in de dijk, een dijk die aan het schuiven is of water dat eroverheen komt.' Met een prikstok meten ze hoe de bovenkant van de dijk eruitziet en hoe het voelt.
Nabije toekomst
Volgens Booltink liggen problemen door wateroverlast niet ver in de toekomst. 'Ik maak me zorgen over de veranderingen die zich nu voordoen', zegt Booltink eerlijk. 'Ik heb lang gedacht dat dit een probleem werd voor mijn kleinkinderen, maar ik weet nu zeker dat ook mijn kinderen hiermee te maken krijgen. Sterker nog: ik denk dat het mij ook nog gaat raken.'
Dit kun jij doen tegen wateroverlast!
Vijf tips om droge voeten te houden.
Géén schoon water
Booltink legt uit dat water heel geniepig is. Het stroomt altijd naar het laagste deel. 'Het is geen tsunami, maar het sijpelt heel langzaam de straten in van de stad. Daarna sijpelt het via de spouwmuren langzaam je in huis in', vertelt de calamiteitencoördinator.
Dat water is over het algemeen niet schoon. 'In dit water zit slib en zand. Het is bruin en kan soms ook toxisch zijn. Het is zo vernielend dat het niet eens uitmaakt of er tien centimeter of één meter in je woning staat. Je krijgt hoe dan ook ontzettend veel schade.'
'Ons land is heel kwetsbaar, ook al denken we misschien van niet.'
Kwetsbaar kikkerlandje
Het beeld dat Booltink schetst is geen prettige gedachte. Het is volgens haar daarom belangrijk dat we ons meer bewust zijn van de kwetsbaarheid van ons kleine kikkerlandje. “Klimaatverandering gaat zo snel dat we het bijna niet bij kunnen houden. De zeespiegel stijgt, de hoeveelheid water in de rivier schommelt, we hebben te maken met enorme regenbuien en daar bovenop zakt ons land”, zegt Booltink. “Ons land is gewoon heel kwetsbaar, ook al denken we misschien van niet.”
Hou jij droge voeten bij een extreme regenbui?
