19-11-2019

Op een maandagmiddag zit ik in Utrecht met een aantal bisschoppen om de tafel. Eens per jaar wordt de programmering van onze levensbeschouwelijke uitzendingen geëvalueerd. 

COLUMN - LEO FIJEN

We zijn nog maar net begonnen of de bisschop van Rotterdam wordt weggeroepen uit de vergadering. Als Hans van den Hende terugkeert, kijkt hij anders en raadpleegt hij voortdurend zijn mobiele telefoon. Zijn ogen blijven op het scherm gericht.

Er is schrik in zijn ogen. Alsof hij niet kan geloven wat hij ziet. Daarna vertelt hij wat er aan de hand is: de katholieke kerk van Hoogmade staat in brand en is niet meer te redden. Zijn gedachten zijn bij zijn mensen daar. De vergadering duurt korter dan normaal. De bisschop van Rotterdam is meteen gevlogen. Diezelfde avond is hij bij de katholieken van Hoogmade die verbijsterd en verdrietig zijn. Hun trots is totaal verwoest. Maar niet alleen de geloofsgemeenschap is verslagen, het hele dorp moet er van huilen en is in diepe rouw. Op de bewonersbijeenkomst blijkt dat een dorpskerk veel meer betekent dan het Godshuis voor de katholieken. Ze is een teken voor de hele omgeving, een ankerpunt voor dorpelingen en een herinnering dat ons leven naar boven verwijst. 

Maar wat kun je van God verwachten als die prachtige kerk verworden is tot een smeulende puinhoop? Jack Glas is de pastoor. Jongen uit Den Briel, als zeeverkenner thuis in Hoogmade en omgeving, priester na een carrière in de techniek. Hij heeft ook tranen in zijn ogen. Met Allerzielen vierde hij er nog de eucharistie, een dag later is het voorbij met de kerk. Hij kan het niet geloven, ziet de toren instorten en de goede kant omvallen. Hij zoekt naar woorden van troost en bidt intenser dan ooit. Ook in Hoogmade wordt het begin december Advent en wachten ze op het licht van Christus. Maar hoe kun je wachten als er geen kerk meer is en als je niet weet wat de toekomst brengt. 

Dan ziet Jack Glas door de puinhopen het altaar en het tabernakel. Ongehavend. Alsof Christus wil zeggen dat hij Hoogmade niet alleen laat. Als Jack Glas dit vertelt, weet ik dat je ook in diepe ellende mag hopen op het licht van Christus.

(bron: KRO Magazine)