13-08-2019

Je kunt het geloof alleen doorgeven als het door je eigen ziel is gegaan. Je hebt alleen maar de drijfveer om Gods Woord te delen als je zelf geroepen bent. 

COLUMN - LEO FIJEN

Marion Kockelkoren-Piepers heeft mijn hart geraakt, zoals niet elke dag gebeurt. Al weer twee jaar geleden hoor ik haar verhaal, over de drempel van de kerk die voor veel mensen in deze tijd te hoog is. Ze komen niet meer, ouders niet, kinderen daarom ook niet.

Ze zoekt een andere weg om die kinderen te bereiken. Ze geeft catechese op basisscholen in Waubach-Landgraaf en ze doet dat met een zending van het bisdom Roermond. Daar werken meer moeders vanuit het bisdom en de parochie op scholen, toegerust en gezonden als ze zijn. Maar ook geraakt door God zelf. Toen ze zelf moeder werd van haar oudste dochter, wist ze het zeker: God is er echt, het is waar. God is een geschenk. Marion Kockelkoren wil dat geschenk delen. Daarom trekt ze langs klassen van kinderen die harten hebben als open akkers. De helft is niet gedoopt, maar is juist daarom onbevangen. 

Ze sluit aan bij de werkelijkheid van hun leven. Waar is je opa? Dat is vaak de eerste vraag aan deze kinderen. Bijna altijd krijgt ze als antwoord: in de hemel. Die bestaat, voor kinderen met en zonder geloof. Zo kan ze via opa het gesprek aangaan met kinderen over geloof, over de hemel en over thuiskomen. Dat lukt alleen maar als kinderen en hun ouders de handen openen voor God. Ze richt zich op de kinderen, want dat zijn de vaders en moeders over vijftien jaar. 

En ze is niet de enige in het bisdom Roermond. De dominicanessen van Sittard doen het ook, de zusters van het Arme Kind Jezus zoeken evenzeer de kinderen op school op. Het is bijzonder genoeg om hier te vermelden: er zijn nog steeds plekken in de katholieke kerk waar vrouwen en moeders de weg van Christus delen met de levensweg van kinderen. 

Het gebeurt in de luwte, maar het gebeurt. Meer dan we denken, zoals Marion Kockelkoren-Piepers het laat zien.