Door de ogen van naasten, beschouwers en criticasters van bekende Nederlanders kijken we naar drijfveren, hun jeugd, hun kracht en hun zwaktes. Deze keer: Dieuwertje Blok, presentatrice.
Sinterklaas is weer in het land. En dat betekent dat Dieuwertje Blok dagelijks het laatste nieuws rond de goedheiligman presenteert. Al jaren kijken mensen massaal naar haar vertrouwde verschijning in het Sinterklaasjournaal. En niet alleen kinderen. Ook vaders en opa’s zitten voor de buis. Hoe komt het dat Dieuwertje bij vele generaties zo’n geliefde tv-persoonlijkheid is? En is ze echt het zondagskind dat ze lijkt?
Hollandser kan het niet. Het plekje in Nederhorst den Berg waar Dieuwertje Blok 65 jaar geleden het levenslicht ziet. Het huis ligt aan een doodlopend landweggetje, naast een molen en heeft uitzicht op een plas. “We waren heel veel buiten", vertelt haar zusje Tessel. "Hier renden, speelden en zwommen wij. Onze jeugd was vrij en onbezorgd.”
'Het lachen om niet te huilen heeft ze van haar moeder'
Mediastad Hilversum ligt om de hoek. Als 20-jarig meisje begint Dieuwertje daar bij de KRO als omroepster en is meteen razend populair. “Ze was hartstikke jong", vertelt Tessel. Voor die tijd een hele hippe omroepster met al die krullen. Dat sloeg in als een bom. De postzakken met fanmail stroomden binnen.”
Na ruim veertig jaar op televisie is Dieuwertje nog steeds razend populair. Dochter Sam begrijpt dat wel. “Ze komt heel natuurlijk over. Ze is benaderbaar. Warm. Ze verschilt op tv niet veel van hoe ze in het echt is. Ik vind het leuk om naar haar te kijken.” Kramer: “Ze doet alles met hart en ziel. En is ongekunsteld. Ze is moeder, tante en vriendin tegelijk.”
Na het overlijden van hun ouders werden Tessel en Dieuwertje eigenaren van het ouderlijk huis. Tessel laat Dieuwertjes tienerkamer zien. “Ze had alle muren roze geverfd. En er hingen posters van Rod Stewart en Jimi Hendrix. Het is dezelfde kamer waarin Dieuwertje een paar jaar geleden het dagboek tijdens de oorlog van onze Joodse moeder vond.”
'Ze doet alles met hart en ziel'
Dieuwertje openbaart het in haar boek ‘Dragelijke lichtheid’ dat onlangs verscheen. Tessel: “Veel familieleden hebben de oorlog niet overleefd. Moeder heeft ons er over verteld. Maar zonder dat als last op onze schouders neer te leggen. Het hoort bij je, maar op een dragelijke manier. Als ballast die te tillen is. Mama bleef ook altijd de vrolijke en lichte kant van dingen zien. Een zuivere optimist. Dat heeft Dieuwertje ook. Lachen om niet te huilen. Dat is het.”
Vriend Radi Suudi vindt dat die lichtheid niet verward moet worden met oppervlakkigheid. “Dat is misschien wel het grootste misverstand over haar. Ze heeft veel bagage en is heel maatschappelijk betrokken. En sterk. Haar man Peter is ernstig ziek. Hoe ze daarmee omgaat is bewonderenswaardig.” Dochter Sam beaamt dat. “Ze is er voor Peter. Maar ondanks zijn ziekte werkt ze keihard door. Een boek, een familievoorstelling, Podium Klassiek. Dat vind ik knap.”
